Ik kan het niet, ik kan het echt niet.
In vervolg op vorige blog bij eerste kennismaking:
zeg maar niet dat je in TA gewerkt hebt.
Een zo’n foute zin , want;
nou iemand van hier zit daar en dan ………….
ja en dan ????

t is een toon die gezet is, dan moet ik dus zwijgen
of omzeilen, ik kan dat niet.
Ik wil open kunnen zeggen wie ik ben,
wat ik doe, wat ik gedaan heb, waar ik geweest ben.

Ik wil niet na moeten denken wat heb ik tegen wie gezegd
zo ben ik niet , zo zal ik niet worden,
maar geeft wel weer hoe ze omgaan met elkaar.
achterdocht, geheimen, stiekum

zo niet mij …………………..
en de wetenschap dat je met inval over t algemeen
meer uren maakt en minder verantwoording hebt naar
nah…………..

Mijn hart en gevoel spreekt.

En dan kom ik in gesprek met 1
en dan met een ander.
Duidelijk.