Vanmorgen eerst maar eens beginnen
met de telefoontjes.
De mentor krijg ik niet te pakken
maar kan mijn verhaal achterlaten
bij de telefoniste.
Zij zal de boodschap opschrijven
en letterlijk doorgeven.
Je moet er dan maar vertrouwen in hebben.

Daarna is de GGD aan de beurt.
Krijg een dame aan de foon
en vertel haar dat we niet meewerken
aan de screening.
Ze begint onbedaarlijk te lachen!!! ???
Dat meen je toch zeker niet vraagt ze.
Hoe onbeschoft.
En dat vertel ik haar ook.
Haar excuus is snel gemaakt
er komen nog een paar nieuwsgierige vragen
die ik behoorlijk kort afkap.
Als het goed is
is het nu geregeld.
De mentor heeft de uitnodiging  met commentaar
terug en wist er alles al van.
Maar mijn gevoel zegt
dat ze het vast nog gaan proberen
al is het maar onder het motto van
`vergeten`.
Laten ze het niet proberen!

Met Omama ga ik 3 kerkhoven bij langs
doe paar boodschapjes in stad
eten samen een lekker warm visje
en dan is het even wachten
tussentijds eten koken.
Jongste is op tijd vrij
en komt helemaal happy binnen!

Hij heeft gesprek gehad met mentor
en daarna mentor met persoontje in kwestie.
Maar hoe het aflopen gaat
dat weet ie niet, maar voelt goed zegt ie.

Tegen 4 uur belt mentor hier naar toe
ben zelf aan het werk maar oudste
inmiddels ook thuis neemt telefoon aan
en de boodschap.
Het moet vanaf nu geregeld zijn.
Krijgt jongste weer last van hem
direct melden dan heeft persoontje
een enorm groot probleem!
Wij spreken elkaar a.s. maandag
voor mentor-ouder gesprek.
Mocht er nog iets zijn:
MELDEN !

Jongste ziet het weer helemaal zitten
en mijn vertrouwen in de mensheid
is weer een stukje sterker geworden.
(ja ja soul weet het maar valt niet altijd mee ;))

Maar ´t is zo jammer
dat het zo  moet.
Maar gelukkig weer dan
dat het zo kan !

Cheet en haar welpen,
een sterk stel!

XXXXXXXXXXXXXXX