Gistermorgen gaat jongste weg
ik kijk even bij de nijntjes.
Ik hoor hem-haar snorren.
Zo grappig geluid!

Na het nieuwe opstaan
blijkt de achterdeur tikkie open te staan
en ik ga koffie zetten
en weer hoor ik het snorren.
Huh?
In de berging?

ik zie het gaan
van vensterbank naar vensterbank.
Trek snel mijn jas aan en
vang het arme beestje.
Een winterkoninkje
op mijn wijsvinger
komt ie niet tot de helft.

neem het mee naar buiten
maar blijft rustig zitten.
Staartje gaat op en neer
net als kopje.
Het monstert me
maar is niet bang
terwijl ze normaal
zo schuw zijn.

Na 10 minuten krijg ik het koud
je moet nu echt gaan
piep zegt het
ja idd piep.
dan vliegt het weg
met snorrend geluid
en de hele dag
spookt hij-zij
achter het huis
vlak voor mijn voeten.

Herken het klein zijn
maar wat was dit geweldig!
En
wat een geluk dat we
van die vreselijke luie katten hebben.

XXXXXXXXXXXXXXXX