Mijn hart dat was gebroken,
uit elkaar geslagen
doorboort en gestoken,
door duizenden vragen.

Nu , die dagen voorbij zijn,
ik heb gevochten voor mijn rust,
mij groot voel in t klein zijn,
angst en verdriet zijn gesust.

Pak ik alle scherven bij elkaar,
en in alle rust en tijd,
zet ik mijn hart weer in elkaar,
t is een kunststuk dat is een feit.

Verder met mijn leven,
hoop voor de toekomst en op geluk,
ga ik het leven beleven
want mijn hart kan niet meer stuk.

XXXXXXXX
(Eigen)