tijd
- 07.13.18
- gedichten en gedachten
- No Comments
Een ieder die me kent weet dat ik niet bepaald
zweverig ben.
Maar wel geloof in Krachten als natuur,
ook Openheid, Eerlijkheid en Respect.
Naar mensen en natuur.
Op moment van schrijven is de maan
een belangrijk onderdeel.
In de wereld waar ik in vertrouw
een complete verschuiving in dingen
die je mee kunt maken.
Als je er maar op vertrouwen durft.
Ik vraag de Engelen ,
geef me een teken alsjeblieft.
iets wat totaal niet logisch is.
Want ook ik ben maar mens
en twijfel zo af en toe.
Trek me vanavond terug in de natuur
alleen, het zal zo moeten zijn
dat ik alleen was, wat wil zeggen geen mensen
om me heen.
Kom tot rust, in gesprek en thuis
belt vanuit het niets een oud collega
die ik zeker 8 maand niet heb gesproken.
Hoeveel mag ik meer vragen?
En krijg mee van uit het universum:
Laat los, en ga…………..
vertrouw je gevoel ,
en begin met leven , maak je los van het oude
en ontdek het nieuwe.
Hoe waar is die?
Zo langzaam aan , ontdek ik mijn eigen ware ik.
En ai, wat een pittig ding 🙂
Maar begin me wel steeds gelukkiger
en beter te voelen en dat terwijl ik dacht,
dat ik er al was.
Ben er nog lang niet, maar kom er aan!!
Maar het voelt zo goed….
iemand zei: er komt een dag dat je gaat stralen
en blijft stralen.
Het mag en word tijd , mijn tijd.
XXXXXXXXXx
Geen reacties »
RSS feed for comments on this post.