mailtje aan mezelf
- 12.10.10
- serieuze gedeelte
- 8 Comments
Hey die Cheet,
Ben je er weer?
wat is er lief, waar scheelt eraan?
Eigenlijk ben je beetje bang
maar waarvoor?
´k ben bang om hier dingen neer te schrijven
die anderen misschien niet zouden begrijpen.
Is het niet zo, dat JIJ schreef dat het JOU blog is
met JOU gevoelens en ervaringen ?
Jou stukje dagboek die mensen mogen lezen
en schijnbaar vind je toch belangrijk om te delen.
Waarom?
´t is niet het delen, het is het neerzetten van gedachten
gevoelens en ideeen
die ik zelf regelmatig terug lees om na te denken hoe dingen
gegaan zijn zoals ze gegaan zijn.
Wat mijn rol er in was , hoe het zich ontwikkelde
en wat de resultaten waren.
Vertel:
Het laatste jaar is er enorm veel veranderd.
dat wil zeggen, mensen om me heen veranderen
situaties veranderen
en ik ben veranderd.
Op het moment dat ik besloot om me af te sluiten
probeerden sommigen de deur weer open te breken.
Deuren die ik open zette
gaven adem, rust en ruimte.
Ik heb sommige mensen en situaties terug gegooid
op hun zelf.
Afstand nemen van , nee zeggen en dat was toch wel
een sterk punt maar had ook zo zijn gevolgen.
Bijna iedereen weet dat ik bang ben voor elk jaar
dat er een van de geliefden iets overkomt.
dat gaat al 7 jaar op rij zo
dus het is voor mij niet meer de vraag wanneer
alleen maar wie.
Tot nu toe nog niets gebeurd en het geeft me moed en hoop
maar ook angst.
Ik ben niet gewend aan zorgeloos leven,
sterker nog ben niet gewend aan de echte liefde
de onzelfzuchtige hartverwarmende aandacht voor mijn persoontje.
Zal voor sommigen een verrassing zijn
voor anderen een bevestiging van.
Toen al die dingen gebeurden, nam ik het voortouw
zorgde dat alles en iedereen door kon
slechts enkelen hebben me af en toe gevraagd
hoe gaat het met jou?
En die waren op 1 hand te tellen.
Nu ik in rustige periode
die tijd gebruik voor mezelf
staan de mensen die op me steunden
me aan te kijken waarom ik die tijd niet besteed
aan hun.
Misschien is het wel gewoon de bedoeling
dat ik die tijd ga besteden aan mezelf.
aan domme dingen als een spelletje
een uurtje bij slapen,
internetten, contacten herstellen,
gewoon simpel voor mezelf waar verder niets en niemand
iets aan heeft om zich aan op te hangen.
De spanning in mijn schouders komt niet van een griep
het zijn ´verloren´emoties die zich uiten
en tuurlijk heb ik mensen om er mee over te praten.
Waarom doe je dat dan niet?
Ach, ik heb niets te klagen, eigenlijk.
en het gaat toch bijzonder goed?
Het is gewoon dat ik niet gewend ben om te vragen
omdat ik graag wil dat ik het krijg omdat het me gegund wordt.
Als ik iemand uit moet leggen waarom ik me voel
zoals ik me voel,
omdat ik in die periodes geen tijd heb gehad voor mezelf
en er met de belangrijkste mensen in mijn leven
niet over kon praten c.q. delen
dat alleen al duidelijk is
wat het dagelijkse probleem is.
Soms voel ik me behoorlijk alleen
al zijn ze er genoeg
die ik het uit kan leggen
die me begrijpen
die me aanvoelen
en die me steunen.
Met die mensen ben ik zo onzettend blij
en dankbaar.
Ze geven me warmte
liefde en steun.
Maar wat ik liefste zou willen
dat heb ik niet, krijg ik niet
en is onmogelijk.
Een maatje voor mezelf.
Als ik het zo neer zet
dan klinkt dat heel eenzaam en hard.
Die gevoelens heb ik jaren
verwerkt , doorgewerkt en uiteindelijk
geaccepteerd.
Een mens is zoals een mens is.
Maar niemand op deze aarde
zal zich boven mij kunnen stellen,
ik sta dat eenvoudig weg niet toe.
Omdat ik weet als het moeilijk wordt
ik het zelf moet doen,
zelf moet oplossen,
zelf een weg moet zoeken.
Enige wat ik nu vraag
is dat anderen dat ook gaan doen
en het niet aan mij overlaten.
Dat is te veel gebeurd.
Wow die Cheet,
besef je wel dat je nu het achterste van je tong laat zien?
Yep
en misschien is het tijd
tijd om mensen te zeggen dat ik het zo jammer vind
dat een ras optimistisch
veranderd is in een klein tikkie pessimist.
En dat is het gene wat me eigenlijk
meeste verdriet doet.
Maar maakt ook weer dat ik me zo
op kan hangen aan de welpen
de katten, de nijntjes.
Die ik van eega geen meisjes meer mag noemen
omdat hij bang is dat ik ze teveel
in verband breng met de meisjes die we verloren zijn.
Geen enkel levend wezen kan een gat vullen
die geslagen is door het verliezen van een ander wezen.
Maar daarom mag ik toch wel
van die knuffel nijntjes houden?
Mijn hart is zo groot en heb zoveel liefde
en krijg er zoveel voor terug.
Dat ze tegen me aan wurmen,
plat gaan liggen
oortjes recht en poetsen maar.
Elk spoortje van warmte en liefde
pik ik op en neem ik mee.
Dat is mijn gebrek
en ook mijn sterkste punt.
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Ik zal dat ff aanvragen, hahahhahahahahahahahahha
Liefs mij
En zo is het !
misschien loopplank leggen tussen wal en schip
is wat handiger met oversteken 😉
XXXXXXXXXXXXXXX
Goed zo, tijd voor jezelf is zeer belangrijk.
Nee zeggen ook, lachen om de gezichten die het neit verwachten, haha.
Idd zijn er mensen die niet begrijpen dat je om je heen meer hebt dan alleen wat je ziet.
Dat is nog steeds taboe voor veel mensen.
Maar voor ons niet, hihi
Ik heb er genoeg, maar zoek alleen bevestiging van een aantal wie wie is.
Vandaar dat het me heel leuk lijkt om Derek te ontmoeten.
Niemand mag of kan je wat afraden te doen, alleen hen die er verstand van hebben.
Want zij die geen verstand hebben zeggen en doen domme dingen.
Juist door dat soms te doen wat afgeraden is geeft goed gevoel.
Is een overwinning die alleen jij zelf begrijpt, hihi.
Maar ik lees helaas pas sinds een poosje je berichten.
Voorheen zag ik ze niet in de msn.
Ook gunde ik mezelf geen tijd, omdat ik te diep in mezelf gezonken was.
Ik ben nu wel weer op de oppervlakte maar drijf nog tussen wal en schip.
Of het wordt wal en pak de draad weer op.
Of ik ga het schip op en doe mijn eigen ding en men past zich maar aan, hihi
Het komt wel goed met ons, hihi
Liefs een begrijpelijk oog en oor
Hey meid,
Ben er mee bezig om langzaam aan te tonen
wie ik ben, wat ik voel
en waarom.
Denk dat in de vele berichten van afgelopen
jaar dat regelmatig voorbij gekomen is.
Zelfs die dingen doen die me eigenlijk afgeraden worden
maar die nodig zijn om anderen deel te maken van ons leven
in de werkelijke beleving.
Je zou naar Derek kunnen gaan maar voor mijn gevoel is dat niet
nodig. Ik voel de meiden regelmatig om me heen.
´t is niet dat ik me alleen voel
heb veel lieve mensen om me heen,
geniet van de dieren en de wereld in het algemeen.
Het hoeft ook niet tastbaar te worden,
kan ook niet.
Maar zou zo fijn zijn dat mensen die het weten
er niet achteloos aan voorbij gaan en je dan kwetsen
met de meest onbenullige opmerkingen
omdat ze zich niet kunnen voorstellen hoe het voelt.
Is niet erg,
maar doe dan niet alsof je het wel weet.
Jij zult dit ongetwijfeld herkennen.
Op zich gaat alles prima hoor,
de ´gewone´dingen lopen dit jaar perfect eigenlijk.
En daar ben ik heel dankbaar voor.
Leer tegenwoordig om nee te zeggen
en dat levert nogal eens verbaasde blikken op
maar ik eis nu gewoon tijd voor mezelf af en toe
en dat bevalt heel erg goed 😉
XXXXXXXXXXXX
Zeg lieverd,
Laat dan langzaam maar zeker de wereld zien dat je het niet zo gemakkelijk hebt.
Dat scheelt echt een heel stuk.
Ik doe het ook en men ziet gelukkig langzaam maar zeker mijn ongemakken.
Het lucht op en geeft je ook steun terug.
Zelfs van onverwachtse hoeken en hoekjes.
Het missen van dat iets veranderd helaas niet, is mijn ervaring.
Maar misschien missen we iets we niet zien
Iets wat nog niet bestaat in het gangbare leven
Voor mij is dat mijn tweeling die niet geboren is.
Dus zal altijd iets missen en me alleen voelen.
Het is wel iets wat ik koester.
Vertroetel het, geef het liefde en een plaatsje.
Misschien moet ik dat nog leren tonen.
Misschien wordt het iets missen dan gemakkelijker.
Ooit wil ik naar Derek Ogilvie.
Zien of hij bevestigd wat ik voel en zie.
Dus misschien samen om dat iets te vinden?!?!??!!??!?!?!!?
Het enige is dat het iets nooit iets tastbaars zal worden.
Maar aanwezig is het wel.
Misschien vindt jij je hierin ook.
Ik hoop het dan zal het iets een stukje werkelijker kunnen worden.
Heel veel liefs
Hey lief,
moest aan je denken toen ik het nalas.
Had deze reactie dan ook verwacht en weet je
er zijn er veel meer hoor , zoals wij.
Maar punt is dat iedereen denkt dat ik het
zo lekker makkelijk heb.
Waar weer tegenover staat als ik niets laat merken
niemand kan weten.
Tuurlijk kom ik er wel
en tuurlijk ga ik er niet meer onder door,
´t is gewoon het missen van iets.
Misschien een volgend leven 😉
Reken maar dat ik vang,
voel feilloos verschil tussen lief en goed
en onecht 😉
Dank je lief!
= gelijk aan mij.
Ik las en voel met jouw dezelfde gevoelens
Ik las en tranen schieten op mijn beeldscherm
Ik las en lees mezelf!!!!!!!!!!!!!!!
Meid ik begrijp je helemaal
Lees gelukkig dat je pessimistisch wordt
Dat mag, niet om een ander maar om je zelf
Iedereen komt op deze wereld om een ander te steunen
De een doet dat meer dan de ander
Maar steun jezelf het meest om anderen te kunnen blijven steunen
Alleen steun een ander als jezelf sterk genoeg bent
Neem de tijd voor jezelf en wees je ik in het gezin
Wees je ik in de familie
Wees je ik in je vrienden/kennis kring
Wees je ik om jezelf te steunen
Wees je ik om dan anderen te kunnen steunen
Leef je eigen ik om te kunnen delen met anderen
Leef je eigen ik om steun te kunnen geven
Leef je eigen ik om vooral steun te leren ontvangen
Nijntjes vervangen helaas niets
Maar geven ontzettende steun
Steun die dieren kunnen geven omdat ze puur zijn
Ontvang die steun om je ik te zijn
Het mag en moet om je ik te zijn en te blijven
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Straal veel liefde jouw kant op
Wel vangen hoor
Overigens, ik blijf de nijntjes de meiden of meisjes noemen.
Domweg omdat ze het zijn 😉