Bij schrijven is het kwart voor 6
in de morgen.
als een klein postduifje
voor de 4e keer terug komt naar hier.

We praten
en krijgen het over relaties.
Mijn :
die ooit de moed heeft nog aan mij te beginnen
word beantwoord met een:
Die moet verdomd sterk in zijn schoenen staan.
Want zo sterk en zelfstandig als jij bent?
NAH….
Want jij laat je niet meer bedotten,
Niet gebruiken en zekers niet op een 2e plan zetten.

I’m screwed….
gaat niemand aan beginnen……..
maakt me trots aan de ene kant
erg eh….jammer dan aan de andere .
Want zo eentje met zoveel lef?
Hopeloos 😉

XXXXXXXXXX