Gisteravond zoals altijd met oudste naar cafe.
Deze ronde is er klaverjassen vooraf
dus we zijn er op tijd.

Het is er meer dan gezellig en we blijven dan
ook nog even hangen.
De klok slaat twaalf en ik feliciteer hem ter plekke
van harte.
Vanzelf krijgt hij de nodige felicitaties ter plekke
en ik word ook niet overgeslagen.

En dan jawel , 6 minuten over krijg ik appje van ex.
van harte gefeliciteerd met….ik reageer niet.
Denk er wel aan vandaag maar nah iets zegt me :
laat maar.
Had hem immers dringend verzocht geen contact met me op te nemen?

Vanavond zitten we hier en krijgt oudste jawel
nadat hij al sms had gehad, telefoon.
Hij is erg kort: Ja zegt is….van harte gefeliciteerd….YO……en drukt m weg.
Tja….moet ik er van zeggen ?

En dan net 2 minuten over twaalf krijg ik appje van ex.
Minste wat je had kunnen doen is mij feliciteren
dat valt me smerig tegen van je.
Ik ga niet reageren….. tegenvallers herken ik….
jaren mee samen geleefd.
Nu is het jou beurt.

Ik ga niet reageren omdat: ik weet dat ik ga proberen netjes te blijven.
En hij dat gaat opvatten dat ie wel weer contact kan onderhouden.
En dat? Dat is nou net , wat ik niet wil.
Want hij begrijpt nog steeds niet, kan nog steeds niet bedenken waarom niet.
Want : het gaat nog steeds om wat hij wil, dat ik doe.
En als ik dat dan niet doe, krijg ik een veeg uit de pan…..
dat ex….je bent er nog steeds niet achter dus
waarom je dat bent.

Ben mijn energie wel nodig voor andere dingen.

XXXXXXX