Vandaag toch maar beetje op tijd opstarten,
er liggen immers sinds vrijdag nog 2 scholen die gedaan moeten worden.
Als ik naar buiten kijk zie ik dat het weer zich heeft aangepast
aan mijn stemming.
Fijne motregen maar niet koud….. moet er bijna om lachen.

Vol goede moed besluit ik schooltje hier maar te doen
is klein dus zal wel beetje meevallen allemaal.
Helaas ze zijn er vrijdag zo uit gestuiterd en het is een onbeschrijfelijk
gigantische zooi.
Merk wel , muziek er op en hard werken is best lekker af en toe.
Kan nog even naar huis en dan door naar de kantoren.

Ondertussen heb ik contact met thuiszorg en kan haar mijn zorgen vertellen.
Ze gaat vanmiddag nog naar Omama toe en zal eens bepaalde dingen polsen,
mag haar altijd bellen en ik en zij zijn blij dat we het samen kunnen monitoren.
Het maakt mijn stemming iets beter.
Al zijn de dingen die ik nu lees in het dossier niet erg hoopgevend.

Vanaf redelijk op tijd thuis waar ik oudste nog even tref voordat die werken gaat.
Krijg lief dinnetje op de app, die wil morgen middag even komen koffie halen.
Zijn de dingen die me een stuk vrolijker maken en even heb ik gevoel
van ja heb zooitje onder controle.

Even bij Omama binnen , die zit er ook al iets opgewekter bij.
Een tante zich de pleuris laten schrikken , zijn altijd van die lastige dingen.
En besluit me even te gaan douchen, even rust een avond alleen .
Open mijn telefoon en zie tot mijn stomme verbazing
dat er armworsteltoernooi gepland staat , een week voor die van ons.
Het maakt me in 1 klap moe, verslagen en ik zit me werkelijk af te vragen.
Ze willen zelf er altijd minimaal 14 dagen tussen
en dan doen ze dit ?
Ik begrijp er niets van en heb ook eigenlijk helemaal geen zin
om er over na te denken.
Maar het kruipt natuurlijk wel onder mijn huid…………..
voor nu maar even loslaten want om heel eerlijk te zijn.

Ik weet zelf even niet wat ik voel.

Fijne avond lieve lezers en geen zorgen
ook dit ga ik wel weer op rij krijgen.
Heb bewezen dat ik dat kan,
dus ik ga dat gewoon nog een keer doen .

XXXXXXX