Vandaag is het de dag van de begrafenis.
Jongste vind gisteravond nog een mooi gedichtje
die voorgelezen gaat worden.

Afgelopen nacht slaap ik ronduit slecht
ging eigenlijk de hele tijd zo goed qua emoties
maar vanmorgen bij het opstaan verneem ik het al.
Dit gaat niet goed vandaag.

Op zich valt het nog wel mee, krijg het even te kwaad
als ze naar de auto word gebracht door de beide mannen.
We zijn met heel klein groepje,
broer, de jongens, schone dochter, haar hulp met partner
en ik.

Mogen met de auto’s de begraafplek op,
eigenlijk ook wel heel bijzonder.
Het gaat allemaal goed tot de toespraak begint.
Oudste staan naast me en slaat zijn arm om me heen.
Ik laat in gedachten 6 jaar gaan,
bij het zakken van de kist sluit ik dat gedeelte dan gevoelsmatig
ook af.
Het is goed zo.

We gaan nog even koffiedrinken met elkaar en eigenlijk is alles
in snel tempo achter de rug.
Thuis toch maar eens richting broer want er zullen toch
een aantal praktische zaken geregeld moeten worden.
Dat los je niet op met computerspelletjes spelen, sjucht…..

Hij probeert een aantal dingen naar mij te schuiven,
Sry grote broer………sommige dingen ?
Mag je gewoon helemaal zelf doen, lief he …..;(

Ondertussen is het 3 uur, mooiste weer van de wereld.
De Engelen waren liefdevol….besluit nog even het veld in te gaan.
Deze keer vind ik er wel mijn rust, het is goed.
Op terugweg spreek ik nog een buuf die toevallig jawel
haar hondjes uit laat.
Stop even en praat even met haar bij, ze valt van ene verbazing
in de andere als ik summier los laat hoe t werkelijk gegaan is.

Voor de rest is het nu rust, kijken of de man van de kachel vanavond komt.
Maar oudste is thuis, ik ? Ik ga er even uit koffie drinken bij HV.
De kamer hier ken ik ondertussen wel.
Maar alles is weer stabiel en onder controle, denk ik 😉

Fijne avond lieve lezers
en dank jullie wel voor alle steun
op welke manier dan ook !

XXXXXXXXXX