En dan word ik tussendoor verwend met van allerhande
kadootjes.
De een met een reden , de andere met een zomaar.
Van een werkelijk schitterende lachende Boeddha
waar bewust naar gezocht is.
Tot dromenvanger, mandje met boodschappen,
en een prachtige beschermengel.
Ieder met de woorden: dik verdient of van harte gegund.
Het maakt in ieder geval dat ik me wat beter voel
want het nu hier wonen is niet bepaald gemakkelijker
aan het worden.

Vanmorgen krijg ik hele stapel bananendozen,
ze neemt man en zoon ook maar even mee,
en daar zat ik nou eigenlijk niet helemaal op te wachten.
Zoon is 11 en nogal verwend en hij is stapel op mij
maar ik absoluut niet op hem.
Dat laat onze Joy hem ook weten , als hij haar aait
en zij vervolgens hem vol grijpt , krabt en bijt.
Wat ze normaal nooit bij iemand doet , zelfs ik
schrik er een beetje van, maar duidelijk is het wel.

Op het werk kom ik aan de praat met iemand
die ik heel goed ken, en vraag domweg:
Hebben jullie hier toevallig ook verhuisdozen?
Tuurlijk zegt ie, ik vraag maandag wel even voor je.
We hebben hier normaal mooie stevige dozen staan,
komt helemaal goed.
En dan denk ik: Muts had daar eerder aan gedacht!!

Ondertussen hoor ik broer rommelen
kan alleen werkelijk de moed niet opbrengen om heen
te gaan, is me laatste keer erg slecht bevallen.
Effin kijk wel of ik nog naar binnen kan overdag
en er nog iets is wat ik nog op kan halen.
Voor nu eerst weekend, morgen dag op stap met oudste.
En daar heb ik , ondanks slechte weer voorspelling,
onwijs veel zin in.

Heel fijn weekend lieve lezers.
XXXXXXXXX