Emoties zijn rare dingen , zelfs voor een heksje die ze normaal
altijd wel behoorlijk onder controle heeft.

Toen ik sleutel kreeg van deze woning was oudste erg duidelijk,
eerste wat gaat verhuizen ben jij.
Weg uit een omgeving , een situatie , de voor mij erg langzaam
erg funest aan het worden was.
Hij had gelijk.
Op het moment van vertrek was er al stukje bevrijding,
op het moment van sleutels inleveren was er bewust een
3e persoon bij die totaal niet emotioneel of hoe dan ook
aan mij gelinkt was , die geen details kende maar wel
heel goed begreep hoe de situatie in elkaar zat.
Op het moment van wegrijden voelde het alsof een ketting
schakel voor schakel losbrak, hij had het voorzien,
daarom reed hij en mocht ik niet zelf rijden.
Een waas, een bizar gevoel, het was zo apart………

Nu ondertussen ruim anderhalve maand hier wonend
en ruim een maand van oude adres af , ben ik bezig
dingen een plek te geven.
Heb altijd gezegd dat dit een tussen station zou zijn,
in tot rust komen, dingen verwerken, om het vervolgens
dan ook daar te laten voordat ik definitief mijn vertrek
inneem in mijn eigen toekomst.

Er is een behoorlijke schifting aan de gang, niet altijd
bewust of gepland door mij, sterker nog meesten niet.
Mensen , situaties , dingen , die verdwijnen dan wel gaan.
Uit mijn leven verdwijnen, of terug komen, of nieuwe
mensen die plekken innemen en me dierbaar zijn of worden.
Heb en blijf zeggen : Liefde kent vele vormen
ik ben vrij en hoef en ga niemand uitleg of verantwoording
geven over wat ik doe met wie of waar of hoe.

Met de een ontdek ik de natuur , met de ander mooie foto’s,
met weer een ander beide, of ik ga op stap en genieten,
doe alle dingen die ik binnen mijn huwelijk met mijn ex
niet of nauwelijks gedaan heb.
Ja voor de insiders daar zitten inderdaad ook andere eh …
dingen tussen 😉

Voor nu ben ik nog niet geheel los van mijn verleden ,
er zijn nogal een aantal dingen te verwerken dan wel los te
laten of achter me te laten .
Maar af en toe denk ik wel : ben ik nog geschikt voor een relatie
en dan in de zin van 24/7?
Ben al zo lang alleen en dan bedoel ik niet na scheiding maar
binnen die relatie , zo zelfstandig ondertussen,  eigengereid
en gewend te kunnen doen en laten wat ik wil.
Ieder weet ook hoe ik gesmeekt heb om 2 armen,
iemand die me af en toe eens vast houdt, die van me houden
wil zoals ik ben.
De er voor me is, me steunt en me probeert te begrijpen .
Maar bovenal  en dat is toch wel het belangrijkste ,
respect voor me heeft die mij mijn ding laat doen op mijn manier.

En dan kom ik tot de ontdekking dat die er werkelijk nog zijn,
en ik ze tot mijn warme lieve vrienden mag noemen.
Een ieder op geheel eigen wijze  , maar voor mij zo warm
en zo welkom.
Dat ze me af en toe dwingen tot eigen onderzoek, mij uitdagen
mijn kwetsbaarheid te tonen, of te praten over mijn gevoelens.
Me naar een punt willen brengen waar ik zelfstandig ben
op alle fronten, de weten hoe hoog die muren zijn waar ik
achter zit.
Die weten en beseffen , grote mond maar oh zo klein hartje
en zo extreem gevoelig voor emoties en gevoelens.

Dit is voor mij vanzelf een hele lastige maand, ik zeg niet zwaar.
Maar lastig omdat ik weet dat ik de laatste jaren veel heb meegemaakt
maar eigenlijk aan verwerken niet toegekomen ben.
Viel van praktisch in opletten , in handelen en regelen , in
zorgen dat de jongens er zo min mogelijk last van hadden,
in complete stand overleven zoals ik heel mijn huwelijk
overleefd heb.

Soms krijg ik oprechte vragen als :
wanneer ben je voor laatste keer op vakantie geweest.
wanneer voelde je voor laatste keer echt gelukkig,
wanneer was het de laatste keer dat…………
als ik oprecht antwoord geef ontvouwt zich voor die
de vraag stelt zich een beeld van mijn leven .
En daar ben ik niet trots op, wil die confrontatie eigenlijk
niet aan , maar erken wel dat het een waarheid is.
Denk dat ik mag zeggen dat ik heel veel heb gemist
in positieve dingen , ondanks dat ik zo positief ben,
en onwijs leuke dingen gedaan heb.

Maar oprechte Liefde en aandacht nee die ken ik niet.
Eigenlijk van kinds af aan niet omdat geld en werken
er zorgen voor belangrijker waren .
Dat ik anders in elkaar zit en dat nooit met elkaar
gestrookt heeft valt nu als een puzzel in elkaar.
Het verklaart mijn hele anders zijn ,
manier van reageren , dat ik makkelijk aardse dingen
kan laten gaan want geniet meer van kwaliteit tijd.
En verklaart waarom ik doe en ben zoals ik doe en ben.
Er zijn weinigen die het echt begrijpen maar ieder die ik
nu in mijn vrienden groep heb, en zelfs mijn eigen kinderen
hebben er respect voor en laten me daar vrij in .

Ik ga er komen , mijn kracht ligt in mijn vrijheid,
mijn Liefde voor mensen om me heen.
En denk dat ik een gevalletje ben :
wil je me houden ? Laat je me gaan ……………
en geniet van elk moment dat we tijd samen hebben,
en de dingen die we dan doen.
Alles wat ik geef is vrije wil en oprecht
en soms …………ben ik graag op mezelf ,
en soms met mensen.

Klein , zelfstandig, maar altijd in voor een knuffel.
Dank jullie wel lieverds,
voor het in mijn leven zijn en genoegen te nemen
met wat ik geven kan.

XXXXXXXXXXXXXXX