En daar sta ik dan ,
met mijn rug tegen de muur,
mijn muur,  de muur van de maatschappij,
de muur van hoe het hoort of niet hoort.
Wie beslist dat eigenlijk??

Van wie is mijn leven ?
En wie heeft het recht om te zeggen
of ik het goed doe of niet?
Ben ik dat toch niet geheel zelf?

Ik zie mezelf staan, 1 been opgetrokken
tegen de muur , een sigaret aanstekend,
de wereld bekijkend en overdenkend.
En beseffend, dit is mijn muur waar ik
tegen aan leun.

Ieder doet wat ie zelf wil, en dat mag
sterker nog , dat moet.
Waarom zou ik me laten leiden door
wat anderen vinden wat waar is, of
mag.
Ik mag , kan , ga ook doen wat ik denk
en voel wat mag en me gelukkig maakt.

Dat het dingen zijn die al mijn principes
overboord gooien heeft te maken dat ik
aan die andere kant van de muur sta.
Ik zie, voel, luister, adem en ervaar.

Op het moment dat ik tijd met je doorbreng
met je ingesprek ga, mij je aandacht geef,
bij je wil zijn, je vraag , ben je belangrijk voor me.
Liefde kent vele vormen, die heb ik regelmatig
geschreven en uitgedragen.
Ik hou van veel mensen , om verschillende redenen
op verschillende manieren , maar altijd OER.
Niet ieder komt even ver,
maar wil nog niet zeggen dat ze niet belangrijk zijn.

Als je in mijn leven bent, en ik maak inderdaad nu
een schifting door , dan ben je dat bewust .
Niet omdat het hoort, of omdat god mag weten wat
voor reden.
Omdat ik je in mijn leven wil, niets meer niets minder.
Dan ben je belangrijk voor me.
klinkt erg ego maar voor de lieverds in mijn leven,
zou het warm en welkom moeten zijn zoals ik dan
in jullie leven ben.

Ik ga niet meer voor wat hoort , of niet hoort………….
ik ga voor wat ik voel en met 1 been tegen de muur
zie ik een hele nieuwe wereld.
Waar ik niet van 1 ben , maar van veel lieve mensen
waar ik 1 mee ben op geheel eigen wijze.
En jullie zijn me , allemaal dierbaar.

Heksje is on the run
en er is geen weg terug.

Blessed be.
XXXXXXXXXXXXXXXXXXX