Vaste lezers van mijn blog weten het
maar haal hem even terug.
onze buuf is weduwvrouw sinds niet al te lang.

Afgelopen zondag is het zoveel jaar
en ze gaat met haar zoon en kleinzoon in de rolstoel
naar het kerkhof.

Op terugweg is het de treftijd van het kerkvolk
die huiswaarts gaan.
Haar zoon duwt haar op onze kleine binnenwegen
zij heeft kleinzoon op schoot, jochie van 4.

De auto´s scheuren langs en dan echt scheuren
zoon wijkt uit met rolstoel
met gevolg: alles kiepert om.
Daar ligt moeders, met huilenden kleinzoon,
en in paniek zoon.

De kerkgangsters stoppen niet
(nee geen typefout)
ze rijden door.
Zoon martelend om moeders en zoon
uit de modder  in de rolstoel te hijsen.
met nodige verwensingen .
Niemand en dan ook echt niemand die stopt
om te helpen.

Ik vind het godsgeklaagd
iets over een sameritaan of zo
en om kijken naar.

Ik was gestopt
met een huilende oudere, kleinzoon
en een vloekende zoon.
Niet voor de bonuspunten
maar uit Liefde.

XXXXXXXXXXXXXXX