zie vanavond dat er een musical komt
over Veronica.
Ik zie beelden van aparaten met knoppen
e.d.
het brengt me in 1 klap terug naar de tijd
dat ik een heel jong meisje was.

Vaders had een geheime zender die hij later
vol overgave draaide met mijn broers.
Elke zaterdagmorgen op de middengolf
vlogen de liedjes over de ether.
Met een heuse postbus waarin heel veel brieven kwamen
en die kwamen soms van heel ver.
Het verst ooit was Berlijn.
JA idd Berlijn !

De verzoekjes voor verjaardagen, jubileum of wat dan ook
ik zocht de brieven uit, en nam later de telefoon aan.
Die stond roodgloeiend.
Net als de grote lampen op het periment
de grote handgewikkelde koperen spoelen snorden
alsof het dik tevreden katten waren.
De grote variak zoemde een eigen melodie,
en de lampen straalden als een zomerzon.
De naald kraakte
bij elk nieuwe grammafoonplaatje
en de hele grote mast met zijn vele draden
fluitte in de wind.
Bij vrieskou zag je hem trillen
door de straling die er door heen ging.

De oude radio´s met hun katogen perfect afgestemd
en altijd bij het sluiten der uitzending
de vele rapporten van mede amateurs
al weet ik nu dat het niet bepaald amateurs waren.
Het materiaal was dusdanig groot, zwaar en zuiver
dat je echt wel moet weten waar mee bezig te zijn.

Jaren later kwam de FM in beeld en zelf heb ik nog
enige tijd mijn liedjes gedraaid
waar ik veel reacties op kreeg.
Een spontane inval van de RCD maakte aan hele verhaal
abrupt een einde.

De brieven zijn er nog, net als de apparatuur
de grote lampen , het mengpaneel, alles is er nog.
En soms ga ik even kijken en kom terug in die tijd.

We ontmoeten mede geheime zenders,
waar veel bijzondere verhalen onder zaten.
Van echt heel aso tot invalide mensen die niets anders hadden.
Een vaste luisteraar is ooit bezocht
en die was zo zenuwachtig dat ze de koffie in de suikerpot schonk 😉
Het was de tijd dat Veenhuizen
waar alle opgepakte zendamateurs naar toe werden gestuurd,
een verzamelplek werd van info.
Complete bouwschema´s zijn daar over de tafel gegaan
net als aansturingsystemen en andere informatie.
Het was geen straf
maar een uitbreiding van je hobby !
De stickers zijn er nog
of de kaarten met mijn tekeningen erop
waarop het adres voor verzoekjes staan.

Inmiddels is Veenhuizen een museum
zijn de echte zendamateurs er niet meer.
het is of internet of gesponserd
maar zoals toen?
Nee dat is echt definitief voorbij.

Mijn Liefde voor de Nederlandse muziek is niet gebleven
maar Liefde voor muziek zekers wel.
´k zal Omama eens vragen naar de brieven
hele levensverhalen stonden er in.
en het gemak om mezelf te laten zien en horen
zal vast uit die tijd komen.
Had het niet willen missen,
en heel veel Nederlanse artiesten zijn groot geworden toen
door de piraten van de middengolf.
En ik?
Ik ben daar een dochter van
en er nog steeds trots op ook 😉

XXXXXXXXXXXX