Oudste is uit logeren, dat is op zich niet zo´n nieuwsfeit.
Het nieuws eraan is dat het bij een jongen uit zijn klas is
waar hij in het begin giga veel moeite mee had.
Ik breng hem vanmiddag daar naar toe
en kom met de ouders aan de praat.

Ook zij hebben 2 jongens en ook die bekvechten en ruzieen wat af.
Het doet mij verzuchten: gelukkig is het dus niet alleen bij ons zo.
En ook zij zitten zich af en toe vertwijfeld af te vragen
waar het nu toch aan ligt.

Heb periode gehad dat ik dacht dat het aan de opvoeding lag
of aan het feit dat er hier links en rechts toch wel een verstoring zit.
Om tot de conclusie te komen dat het dat ook niet is.
Schijnt gewoon te zijn tussen 2 jongens uit 1 gezin
kwestie van wie de sterkste en/of de slimste is.

Kan je wel vertellen dat het bakken met energie vreet
want soms moet je 6 zinnen terug in een gesprek
of 4 bewegingen voordat je achterhalen kunt
wie nu eigenlijk wat heeft gedaan en wat de oorzaak dan is.

Inmiddels ben ik daar trouwens mee opgehouden
en moet bekennen dat het de laatste tijd iets beter gaat.
het is niet meer zo nadrukkelijk aanwezig
om zo maar te zeggen.

Maar nu oudste nachtje weg is heeft jongste alles voor hemzelf
waar oudste jongste altijd mist, gaat deze gewoon zijn gang
en hoor je hem niet over zijn broer.
En dat zijn dan weer feiten die eigenlijk voor zich spreken.

Ik weet zeker dat oudste het naar zijn zin heeft
maar mis hem wel, en dan niet alleen in het achter me aan lopen
met allerhande vragen of opmerkingen 😉
En dit soort momenten komen nog wel een paar keer.

Jongste gaat nog op schoolkamp van de basisschool
en in het begin van het nieuwe jaar van de middelbare.
Dan heeft oudste alles voor hem alleen
en is er weer een rustmoment ……………..

Maar blijf het erg vinden
en erg jammer dat twee broers
zo haaks op elkaar kunnen staan
en toch op deze manier
een bepaalde druk op je leggen.
Gelukkig ben ik dol op alle twee mijn welpen
maar heilig verklaren?
Echt niet.

XXXXXXXXXXXXXX