Het voelt alsof , zodra ik weer in het leven stap na
maanden mijn rust gepakt te hebben , het leven mij
weer bij de hand neemt.
Alleen is het vanaf nu , geheel anders.

Ik heb afgelopen tijd weinig tijd genomen voor wat me
normaal lief is, maar meer tijd om aan mezelf te werken.
Of liever, mijn rust te pakken doen wat ik wil,
en vooral heel veel laten wat ik niet wil.

Lief is hier vannacht en wakker worden in armen
die je beschermen , je vast houden en van je houden ?
Was dat niet de afgelopen jaren mijn grootste wens?
Enigste waar ik naar verlangde ?
Rust, vertrouwen, respect en iemand die me snapt.
Die me los laat om mijn ding te doen en vangt als het even
niet gaat.
Wel, die heb ik .

Hij moet helaas weg, ik pak nog even uurtje want merk
dat ik die tijd soms nodig ben.
Vanmiddag ga ik naar hem toe , en we proberen steeds meer
tijd bij elkaar door te brengen omdat het voor beide zo
goed en natuurlijk voelt.

Jongste gaat gelukkig stukken beter,
en oudste krijg ik vanaf aan tellie naar aanleiding van een
woning, een andere woning die hij via HV heeft doorgekregen.
En morgen?
Gaan ze er mee verder, stukken beter dan waar meiske nu zit
of oog op heeft.
Ik vraag de Engelen nog maar een keer .

Voor de rest laat ik het tot me komen ,
en bereid me voor dat ik Nee zeggen mag,
kan als mij dat beter voelt.

Kortom ?
We starten het leven weer op LOL
nee hoor , geniet maar gewoon heel stil
in mijn eigen wereld.

Morgenavond maar eens paar uurtjes rondwandelen
polshoogte nemen en gevoel los laten over.
Met tijd ? komt ook de raad.

Namaste
lieve lezers.
XXXXXXXXXXXXXX