Vanavond kom ik in gesprek met lief iemand.
En vertel hoe goed de jongens het doen,
hoe gelukkig ze aan het worden zijn,
en hoe ze hun leven opbouwen met mooie en lieve
meiden aan hun zij.
Hoe zij die koesteren en er goed voor zijn.
Dat ik trots op ze ben .

Maar ook hoe fysio mij vertelde over lichamelijke
en geestelijke burnout, en die herken ik aan de hand
van mijn allerliefste dinnetje .
Die is daar al 2 jaar mee bezig.

Hoe lastig het is om die overlevingsstand los te laten,
en te genieten.
En dat doe ik nog steeds, de intense rust hier.
Niemand die door een raampje gluurt, 
of bij houdt wie er komt of hoe vaak.
De vrijheid te gaan of niet te gaan en niemand
verantwoording hoeven te geven .

Maar boven al voel ik me veilig, 
geen vreemde dingen die er gebeuren,
geen planten die verdwijnen of vergiftigd worden.
Al heb ik nog steeds camera’s hangen 
niemand die me hier overvalt , aanvalt of dwars zit.
En: er staat regelmatig dan wel een auto
dan wel iets anders en ben sowieso nooit alleen maar
mijn Lief is hier zo vaak als het maar kan.

Vermaak me uitermate als ik alleen ben,
Absoluut maar met hem voel ik me veilig
geborgen, geliefd en de moeite waard.
Iets wat mijn beide mannen en hun meiden
ook goed doet.
En zo vinden we eindelijk geluk, rust en vooral
heel veel LIefde en warmte.
Iets wat we eigenlijk allemaal heel erg kunnen gebruiken.

Denk dat ik mag zeggen dat een jaar terug 
iemand zoveel Liefde en Warmte in mijn leven bracht
dat die door werkt naar heel mijn gezin.
Omdat ik daardoor veranderd ben in iemand
die negatief inderdaad achter kon laten,
en me veilig genoeg voelde mijn eigen leven op te pakken
dan wel te ontdekken.

Ik ben beschermd , dat wist ik al en de jongens met mij.
Maar ben nu ook veilig
en daar? Kan geen LG tegen op.

Dank je lieverds maar 1 in t bijzonder
voor mijn leven aan mij te tonen en mij te laten zien
wie ik kan zijn en mag zijn en vooral waard ben.

XXXXXXXXXXXXX