afgelopen weekend hebben eega  en ik een gesprek
over dingen die gebeurd zijn
en hoe om te gaan met.
de steken de gaten maar ook
de verbondenheid.

ik zie veel, voel nog meer.
en weet dat het niet in mijn hand is
dat mijn woorden niet toereikend zijn
en dat ik het over moet laten
aan het leven zelf.

Inmiddels werk ik vanaf lappie
eega ligt te slapen op de bank
omdat hij er niet aan moet denken naar boven te gaan
ik moet er niet aan denken er naast te liggen.
Afgelopen nacht was ik grootste gedeelte op de bank.
Het snurken is nog lang niet over
met te weinig energie om hem die positie in te laten nemen
tot niet, zoek ik mijn eigen plekje.

weet je , zijn veel partners met dit probleem
slechts zelden wordt er openlijk over gepraat.
maar zie regelmatig beslapen bedden
op plekken die niet ´samen ´zijn.
Wat niet wil zeggen dat je niet samen bent!

Maar voor even is eega terug geworpen
op zichzelf, het omgaan met,
een oplossing voor, en zichzelf.
diep in mij is er iets van een lach.
Het leven leert het jou wel
ik kan je alleen vertellen wat ik denk en voel
en voor de rest moet je toch echt
zelf keuzes maken.
laat de keuze voor het een
hem nou terug werpen
op het ander.
😉

XXXXXXXXXXXX