En dan is het vandaag een jaar dat ik de sleutel kreeg,
naar ultieme vrijheid.
Het kruist door mijn gedachten, 
die timeout heb ik me niet voor niets gegeven.
Morgen de 18e is de dag dat ik de ouderlijke plek,
de woning waar ik zoveel verdriet maar ook geluk
heb gehad, voorgoed verliet.
Het zijn gemengde gevoelens van opluchting  maar ook
van verdriet.

Ik ben van data , en herinner me feilloos de gevoelens,
de angst, de pijn maar ook het gevoel van 
vrij zijn.
Het is ook een jaar dat oudste zijn gebit heeft, en hoe
hij haaks op jongste kwam te staan .
Hoeveel er veranderd is in een jaar tijd, en de data’s komen 
nog:
30 september sleutel in leveren bijvoorbeeld.
Maar vanaf dat moment?
Ging het alleen maar vooruit , met sprongen , 
en weet ook dat vrijwel niemand , denk helemaal niemand
die data’s nog weet ……………tenzij t in een herinnering 
voorbij komt , en dat is ook niet erg, het is mijn ding.

Lief gaat vanmorgen en ik kan 2 dingen doen , 
en zet de energie om naar positief, er is maar 1 iemand die weet
dat ik niet met griep op bed lig.
Ik bel met een collega om te kijken of ik via een achterdeur
iets voor me zelf te bereiken.

En voor de rest?
Doe ik heel veel hier thuis, vond het puinhoop worden, 
en heb binnen zaak op orde.
EN slaapkamer ingericht en die is volgens mijn gevoel
helemaal TOP .

Kortom:
morgen nog lekker thuis, op naar t weekend.
En als t ff kan ? En dat kan..
Morgen veld even in. 😉

XXXXXXXXXXXXXX