Als jij me aanraakt dan voel ik diep
de tranen waar mijn hart van overliep
en ik vraag me af
is dit nu een zegen of een straf?

In alle eenzaamheid weet jij ook niet
wat hoort bij vreugde of verdriet
jij loopt ook vast
bij de lusten of de last.

Ergens diep in ons
is er toch nog iets gebleven
van het niet loslaten maar geven
al lijkt het soms krom.
Leven is soms ronduit stom.

toch proberen wij
wel weer zij aan zij
die draad weer te vinden
die ons kan verbinden

En dat gaat niet zo
krijg je niet kado
daar moet je echt wel voor vechten
discussies afleggen
al is het maar zo zo.

Diep van binnen zo in mij
weet ik dat jij bent niet vrij
van al die vragen
en de problemen.
Er is moed voor nodig om
te zeggen; wat ik heb gedaan was dom
maar zo kom je er wel
al is die weg niet zo snel.

Liever vlucht je weg
en herhaal wat ik zeg
en geef de schuld dan maar aan mij
maar dat maakt je niet vrij
oh nee.
het brengt meer problemen mee.

Ooit komt er een dag
dat je de echte reden zag
dat je oprecht praat
en is het niet te laat
en zoveel geduld
heb ik wel.
Omdat ik me aan een belofte hou
die van voor en tegen en trouw
Ooit zul jij beseffen dat wat je hebt beloofd
dat gene is waar ik altijd in heb geloofd.
Ooit……………….

xxxxxxxxxxxxxxx