Lief is me lief, en niet alleen omdat hij lief is.
Lief is een baken, een rustpunt, maar vooral iemand
die me met rust laat.
Die mij mijn ding laat doen, die ik niet alles hoef te zeggen,
en vooral niets uit hoef te leggen.
Die mij mijn eigen gevechten laat beslechten,
en als ik hulp , advies of gewoon 2 armen nodig ben
er altijd voor me is.

Hij begrijpt niet altijd waar ik gevoelsmatig mee bezig ben
maar heeft er wel respect voor.
Maar begrijpt ook heel goed hoe ik denk en voel
en soms is een enkele zin die hij zegt
genoeg om te weten dat het ook echt zo is.

Hij zorgde er voor dat mijn angstdromen verdwenen,
en geloof me , angstdromen putten je uit, 
maken je bang , klein en depressief.
Ik weet waar ik nu woon is mijn thuis,
telkens kom ik thuis, elke keer weer, een kleine bubbel
in die hele grote wereld waar het veilig en goed is.
En als Lief er is , op me wacht als ik naar huis kom
kom ik dubbel thuis.

Ik ben veilig en beschermd, heb een oase aan rust en ruimte
en kan volledig mezelf zijn .
Kan gaan staan in mijn eigen Kracht, iets wat ik afgelopen jaren
heb gedaan met hulp van vele lieverds om me heen.
Maar ik ben het nodig :
rust, ruimte , stilte, warmte .
Geen overmatige prikkels , geen drukte en vooral?
Geen negatieve mensen.
Daar ben ik ondertussen toch echt wel te groot voor
Letterlijk en figuurlijk.

Namaste lieve lezers
nog 1 dag en dan een lang weekend.
Maandag word/is een bijzondere dag 
waar ik vanuit warmte en eigen plek
nog 1 keer mijn gevoel los ga laten.
EN? 
Het word ook nog eens volle maan.
En Lief? Die is is bij me, altijd 

XXXXXXXXXX