Gisteren nemen lief en ik onze rust we gaan niet naar zijn moeder
omdat al iemand anders gaat.
Doen even rondje park en voor de rest niets wat hier geschreven
hoeft te worden 😉

En dan vandaag, wat een onwijs vreemde dag.
Laat ik beginnen met: Ik moet terugschakelen naar muziek
en natuur want zelfs voor mij is dit  even een naar adem
halend moment.

Ik kom in school voor de extra ronde en ze zijn in paniek, 
verwarring, ongeloof, ????
WTF wat is er aan de hand?
en dan komen de berichten over een Lockdown, alles dicht?
Alleen supermarkten en nodige beroepen blijven over
voor de rest?
Alles op slot en dat zo vlak voor de kerst.
Het leidt spontaan tot drukte in de winkels, kapperszaken,
ik krijg het via de zijlijn mee want ben gewoon aan het werk.
Waar ik me dapper afvraag hoe gaat dat met mijn uren?
Besluit het af te wachten , bedrijf is groot genoeg om daar
op in te spelen en ons zelf wel te laten weten , hoe wat en waar.

Kom met het hele verhaal thuis waar Lief nog is, 
en ook voor hem betekend het : Toko dicht tot 19 januari.
Volgens mij is hij de enigste die kansen ziet 
in plaats van een probleem, wilde graag vakantie, 
wel LIef? Die krijg je 😉
Maar we beseffen ons heel goed, 
dat er ondernemers zijn , zzpers,  en veel meer die hier
dan wel de nekslag krijgen dan wel het onwijs moeilijk gaan 
krijgen.

Kijk het is vrij eenvoudig: 
Waar ik woon heb ik geen last van , mijn kinderen zijn volwassen.
Dat het uitzoeken van de trouwjurk a.s. zaterdag niet doorgaat, 
is een terleurstelling , maar er zijn nog vele malen ergere dingen.
Hoe er nu wordt gekoerst naar het vaccin , 
en ik hou mijn hart vast.
Er zou een avondklok komen voor oud jaar , goddank gaat dat niet
door, het zou pas oorlog worden.
Ook de grenzen gaan niet dicht, en zo hoop ik dat oudste en zijn meisje
naar haar ouders kunnen.

Maar het is /word een hele vreemde wereld die zelfs op mij invloed heeft.
En dan mogen we ons gelukkig prijzen dat we hier in t Noorden
relatief weinig last hebben.
Vanavond praat ik even online bij met enkelen,
stuur een grapje rond , en probeer de moed er maar in te houden.
Mijn  eeuwige optimistme  en vertrouwen op 
gaat me hier ook weer doorhalen maar :
IK moet terug naar de natuur en muziek.
Het worden/zijn al vreemde tijden en word ben ik bang?
Nog erger.

Succes lieve lezers
en wat je ook doet?
Hou de moed er in ………………..en wees beetje lief voor elkaar.

XXXXXXXXXXXX