sjucht
- 12.17.20
- gedichten en gedachten
- No Comments
Een dag dat ik denk?
Schiet mij maar lek …..
Er gaat zoveel rond, dingen die geregeld moeten worden,
waar ik persoonlijk weinig mee te maken heb maar
mensen vertrouwen me en doen bij mij hun verhaal.
En ik begrijp waarom ze die verhalen kwijt moeten,
en ik praat niet graag over wat anderen me dan wel in
vertrouwen vertellen , dan wel waar ik weinig mee kan.
Maar : er zijn ook leuke dingen.
Vanmiddag start ik in het MFC met de meiden zoals ik ze noem.
Kennen elkaar ondertussen en de band is goed.
We drinken thee, eten pizza en hebben een onwijs gezellig uurtje.
Dat er 1 tussen zit die meer dan nieuwsgierig is
wel dat wist ik al, krijg een aller liefst kadootje mee.
en dan toch maar starten met wat moet.
Als directrice komt , zijn de anderen al naar huis en ze verteld me
verhalen die naadloos aanvullen bij de Stichting waar ik zo’n
groot warm hart voor heb
en een presentator zich gister boos over maakte dat niet voor
alle kinderen het fijn is thuis te zijn, ook niet voor sommige ouders.
Moet zeggen, fijne van kleine school is dat ze het persoonlijk op
kunnen pakken , maar hoeveel vallen er nu in een onveilige
situatie?
Helaas te veel ben ik bang.
Op de kantoren heb ik de zooi onder controle en mogen we
kerstpakket ophalen, alleen ik heb geen idee waar?
Collegaatje weet het wel en samen gaan we,
man oh man wat een pakket echt werkelijk overweldigend.
En dat is van een opdrachtgever he,
inclusief een rollade en kerstbrood, het is echt onwijs zoveel.
Dan ben je dankbaar voor dit soort werkplekken
vooral als we persoonlijk worden toegesproken door 3 mannen
die ons bedanken voor onze inzet en het subliem schoonhouden van.
En die komen ook echt van collega en mij elks een kant.
Die waardering en respect doet eigenlijk nog meer
dan t hele pakket bij elkaar.
Spreek jongste nog even tussen door, die heeft het het niet echt
makkelijk en deze periode van lockdown en gezamelijk soort werk
maakt wel dat je even makkelijker met elkaar over dingen praten kunt.
het zijn domweg vreemde tijden.
Lief is vandaag hier lekker bezig heeft een kleine tractor hier naar toe
gehaald zodat ie wat beginnen kan.
En : zorgt voor het eten vanavond en dat is erg fijn
vooral omdat het alweer zo’n chaotische dag was.
Wat dat betreft?
Aan vakantie toe, gewoon even niets dan alleen wat moet en :
volgend jaar hoop ik op rust in mijn werk , gewoon mijn ding doen
en geen gezeur en gedoe meer.
Heb vanmiddag al iets gedaan waarvan ik hoop dat de heksenjacht
gesloten wordt want zo voel ik het ondertussen…..
ik heb hier geen zin in, geen tijd voor maar :
ondertussen sterk genoeg om keuzes te maken , en die maak ik dan.
Met verve zoals ik in het verleden bewezen heb,
en dat kan ik nog een keer als het moet .
Eerst maar eens die lockdown door , vakantie , paar dagen tussen door
doorwerken nou ja paar uurtjes en op naar het nieuwe frisse jaar.
Die misschien nog wel meer schakelen vraagt dan dit jaar.
IK ? Ben er klaar voor.
Rustig aan lieve lezers
en geloof niet alles wat je hoort op voorhand.
🙂
XXXXXXXXXXXXX
Geen reacties »
RSS feed for comments on this post.