Persoonlijk en prive….

Waar ik maandag iets hoorde , en eigenlijk twijfelde
was het een ik wil het niet weten ?
Of ongeloof ? Ik weet het niet, moet altijd van horen zeggen
verhalen bevestigd hebben voordat ik er uberhaupt verder
over na denk of mijn gevoel los laat.

Maar dan krijg ik vanmorgen bevestiging, en het lijkt meer
dan niet goed.
Hij komt deze dagen thuis met thuiszorg en er is inderdaad
niets meer aan te doen.
De hoe en wat weet ik op dat moment nog niet maar dat zou 
niet zo heel lang duren.
Longkanker , botkanker, de meest pijnlijke vormen en ik wens
op voorhand als het niet beter wordt dat hij niet veel hoeft te lijden.
Ondanks alles? 
Gun ik hem dat absoluut niet.

Ik stuur de beide jongens een appje, bel me zodra je tijd hebt.
Beide weten dan ook dat er iets is , wat serieus is.
Spreek beide mannen en hier komt het grote verschil tussen
beide duidelijk naar voren, waar ik bij moet zeggen dat oudste
natuurlijk dingen van dichterbij heeft mee gemaakt die jongste
waarschijnlijk niet eens goed mee gekregen heeft.

Beide kijken er dan wel dan niet van op, 
en ik heb goede gesprekken met ze.
Jongste maakt zich zorgen over hoe ik me voel, en ik weet het niet.
Weet het werkelijk niet.
Oudste is wat radicaler en erg duidelijk.
Laat het maar even betijen en ga aan het werk, 
maar mijn hoofd tolt toch , als ik denk en probeer te voelen.
Enigste wat er in me naar boven komt is :
Dit is niet mijn schuld, ik had het zo graag zo anders gewild.
Het gevoel van toen ik jongste en oudste broer samen zag
dat moment van intense hoop dat we met ons 3en verder zouden.
Hoe die onderuit gehaald is, 
Wat er gezegd en gedaan is waardoor ik afstand nam.
De echo klinkt en enigste wat ik hoop :
dat het zo pijnloos en snel mogelijk gaan mag.
Enigste waar ik me zorgen over maak zijn dan 2 katten.

Oudste belt nog even vanavond, en we praten bij .
Hoe we er in staan, wat een eventuele toekomst plaatje kan zijn.
Ik weet het niet, ik weet het werkelijk niet.
Maar het : dit is niet wat ik ooit gewild heb blijft in mijn hoofd
hangen , en er komt van alles weer naar boven dat ik denk
tja hier kan ik dus net zoveel als helemaal niets mee.
Ooit zei oudste: Als hij t geld heeft duurt het niet zo lang meer.
En mijn : Hoop dat beide broers ooit beseffen dat geld niet het
belangrijkste is ? 
Wel, die krijgen nu een erg heldere kijk op de zaken.

Ondertussen heeft oudste ook de nodige mensen ingelicht
en blijkt dat broer met ambu naar ziekenhuis is gegaan tijdje terug.
Ooit zullen details wel komen , 
voor mijn gevoel beleef ik het vanaf de zijlijn waar ik niets anders
kan dan afwachten wat de toekomst ons in deze brengt.
Maar heel mijn gevoel zegt:
Dit duurt niet zo heel lang.

Tijd zal het leren , ondertussen komt het met bakken uit de lucht.
Ben ik toevallig alleen omdat Lief op verjaar is.
En misschien is dat ook wel even goed, want deze echo?
Laat zich nog wel even horen.

Ondertussen ga ik mijn gang, 
nu 4 dagen vrij, luisterend naar de regen.
Neem ik mijn rust.
Ondertussen even met lief Dinnetje bij gepraat,
het is goed zo.
Dank je lieverd.

XXXXXXXXXX