onzichtbaar
- 03.12.11
- gedichten en gedachten
- 5 Comments
Voel de neiging een excuus te maken.
waarom?
Volg me even.
Oudste komt binnen vanavond
hij ging naar zijn meisje maar ook naar zijn kameraad.
Thuis kijkt ie me aan.
Heb ongelukje gehad.
Zijn ´mooie´kleding zit onder jawel olie !
Normaal zou ik mopperen, joh kijk dan toch uit!
Met de beelden in mijn hoofd van Japan
haal ik mijn schouders op, en samen behandelen we de kleding
en mikken het in de was.
Was het leuk lief?
Het was super mam.
´k voel me warm.
mailtjes rollen hier over het scherm af en toe,
mailtjes over mijn blog, of over dingen waar ik mee bezig ben.
Judobestuur of country.
Morgen mogen we een demo geven in een bejaardentehuis.
Weet je ,
het maakt niet eens uit of het goed gaat of niet.
Zij genieten dat weet ik zeker en wij hebben minstens net zo veel plezier,
eenvoudig combinatie waar veel mensen gewoon van genieten,
beelden uit Japan blijven op achtergrond.
Mensen die me harten onder de riem steken
of soms even terug zetten naar houden van jezelf
jezelf waard vinden en daar de tijd voor nemen,
die mensen zijn voor lezers van mijn blog onzichtbaar
zelfs voor hier in huis af en toe niet te zien,
maar zo aanwezig.
Grote grap zijn vandaag weer de resultaten van de meting
in school. weer cijfers……………gosh ben gezakt
en ik gier het uit en dan echt met humor lachen.
Ze doen maar, al sta ik er absoluut goed voor daar gaat het niet om.
maar iemand heeft natuurlijk altijd wel iets te zeiken,
hij doet maar.
Laat hij maar eens doen wat IK doe !
en daar komt mijn lieve vorige leidinggevende om de hoek zetten.
IK hoor het haar zeggen !
IK zie haar gezicht !
En ik weet wat ZIJ zou zeggen als ze de toko zag met 6 uur per week
in deze toestand.
En weer voel ik me warm.
Zelfs nu doet ze me nog meer dan mijn huidige leidinggevende.
Omdat ze me heeft leren zien, maar ook leren waarderen,
inzichten gegeven en vooral waardering voor jezelf, voor mensen om je heen
en vooral voor de wereld om je heen.
Daar kan geen cijfer tegenop!!!!
Gezien de situatie in Japan
ben ik dankbaar voor alle geluk en liefde in mijn leven
zichtbaar dan wel onzichtbaar
voor alle lieve mensen om me heen die me in balans houden
dan wel trekken daar waar nodig.
En ik luister wel!
Van een ramp is er in mijn leven geen sprake
zolang ik die er zelf niet van maak.
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
ja ja… ik lees het heus
Oh Neneh:
zat ook een kadootje voor jou tussen hoor !
en als je leest weet je welke……………..
je leerde me.
Das veel, een Cheet leren 😉
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
die kostenloze kadootjes lus ik af en toe wel pap van 😉
ook dat weet je 😉
och wat zou ik jou nog moeten vertellen Neneh.
Anja: de grond schud regelmatig onder mijn voeten
maar merk wel dat ik me staande houdt.
XXXXXXXXXXXX
LOL….
Ik blijf maar strooien met kadootjes 🙂
Zet’m op Cheet, je kunt het. Zelfs in 6 uur……….. al slaat dat natuurlijk nog steeds nergens op. Maar daar zijn we het al jaren over eens met z’n tweeën!
Nee, geen excuus nodig.
Maar blijf met beide voetjes op de grond staan.
Ja we mogen dankbaar zijn voor het leven die we hier kunnen leven.
We worden beschermd voor natuurgewelden.
Maar blijf op 1 lijn met wat je wel accepteerd of niet accepteerd.
Blijf bij de regels die je wilt naleven.
Dus geen excuus voor wat ik lees
Maar sta vandag wel weer op met het eigen leven en regels.
Liefs Anja