Zoals gelezen is jongste vanmiddag mee voor de demo
we worden goed verzorgd.
er is een schaal vol met koekjes,
jongste is dol op koekjes,
onze bakker in de dop.

Een vrijwilligster gaat gesprek met hem aan,
en het is net zijn vader,
afwerend, niet aankijken, korte antwoorden,
en een houding van:laat me.
hij is ook niet fit, maar zo zichzelf 😉

Een van onze meiden gaat met de koekjesschaal rond,
die kent hij wel!
En ze bied hem een koekje aan, maar hij wil de hele schaal.
Nou dat gaat mooi niet door, eentje of niets.
Met zijn grote mond komt er een dan niets.

Vergissend op de doortastendheid van mijn collegaatje.
Die wegdraait en verder gaat.
Ik zie het gebeuren, ik zie zijn gezicht en denk:
tja jammer dan 😉

schoorvoetend beweegt hij zich richting de vrijwilligster
die hem zo vriendelijk te woord stond,
mag ik een koekje?
Heb je die niet gehad dan ? Vraagt ze nog steeds liefdevol.
Nee, pak er maar 2.

Toch neemt hij er maar 1 en kijkt me aan,
een flits, een seconde, een waarheid,
en een weten.
Mijn collegaatje zal niet weten wat ze in ´flauwe´humor
heeft teweeg gebracht.
Maar hij kwam wel terug,
met de woorden;
Mam volgens mij
heb ik jou koekje erbij.

😉

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX