Als ik opsta en vrolijk wordt toegezongen
door mijn kleine zwarte vriend,
moet je trouwens onderhand
niet eens wormen vangen ?

De nijntjes op het matje
voor de deur,
even een knuffel en dan verder.

Een boerderij op de heen weg
met een lange oprit die opgesierd worden door:
ik sta even stil om te kijken,
5 ooievaars !

Mevrouw Merel die me in de pauze
op nog geen meter afstand zit te bekijken
en er dankbaar met mijn stukje brood
van tussen gaat.

De boze houtduif die triest in de boom zit
bij het snoeien op een verkeerde tijd
is het hele nest verwoest
en ik voel boosheid om zoveel domheid.

De zwarte jeweetwelkater van ons
die achter het huis strak ligt te kijken naar een iets.
Het blijkt een pracht van een keizerlibelle te zijn
die na een zonnebad luid zoemend
het luchtruim kiest
de vleugels schitterend in de warme zon.

De zwaluw die ons al kwetterend laat weten
dat ie het allemaal wel prima vindt zo.
Waar zijn collega al druk aan het voeren slaat
mag hij nog even rusten,
ze is nog niet zover.

En dan , als de nacht valt,
de grote ergenis van mijn broer,
de grote groene kikker in onze vijver.
En als ik hem na doe
wordt ie toch een potje boos 😉
Maar hij is er weer !

En met al dat glimlachen
leg ik me straks te rusten
in de wetenschap
dat die wereld daar buiten
gewoon doorgaat
en ik er zo weer instappen mag.

XXXXXXXXXXXXXXXXXX