Een gelukkig feit.

Hoe kan een feit gelukkig zijn ?
Nou simpel omdat het duidelijk is.

Regelmatig sta ik naast mensen
en dat kan heel simpel in een supermarkt zijn
die een lach op het gezicht
tranen in hun ogen hebben
en kilo´s op hun schouders.
Maar in hun woorden klinkt vechtlust
en je hoort ze niet,
ik zie ze wel en nog erger
ik voel ze.
Is dat erg?
Ja dat is erg, ik voel en zie wat zij niet willen zeggen.
Dan gaat die knop om.

Ik schrijf, zoals ik ben , recht voor zijn raap
en diep uit mijn hart.
Die woorden kunnen dingen veroorzaken of achterlaten.
De mensen die reageren lees ik op afstand.
Omdat ik ze voel en soms ook zie.

Schrijven is een ultiem medium
kan mensen bij elkaar brengen, kan mensen uit elkaar drijven
kan waarheden en leugens bevatten,
maar de manier van schrijven en neerzetten
laat veel zien als je voelen kunt,
soms kloppen gevoelens niet bij de woorden.

En soms, ben ik dat alles helemaal niet nodig.
Dan voel ik wie er aan me denkt,
en op welke manier,
met welke achtergrond,
en vooral met welke bedoeling.

Nu wil het gelukkige feit
dat ik al eens eerder schreef over HS.
Het is een Zegen, en tegelijk een straf.
Omdat je feilloos pikt
wie wat zegt,schrijft
en wat er dan niet bij elkaar past.
Das niet erg hoor,
Begrijp me niet verkeerd
niet iedereen is in staat om taaltechnisch
de goede woorden bij het goede gevoel te zetten,
of om in woorden duidelijk te maken
wat ze nu echt bedoelen.
Voor mij niet erg,
ik pak die onderliggende gedachten en gevoelens er zo wel bij
die mazzel of pech (dat kan natuurlijk ook)
heb je er bij mij gratis bij.

Aller gelukkigste feit is
dat iemand die ik ken,
eigenlijk al heel lang ken,
en ik een tijdje op afstand heb gehouden,
niet bewust maar zijnde als nog niet in beeld,
nu even vol binnen komt.
En voor een half woord
gebruiken we hele zinnen 😉

Want in die hele zin,
zit een heel verhaal.
We vertellen elkaar , wat we al weten
maar in staat zijn te vergeten.
We zijn geen mooie woorden nodig
maar herkennen elkaar.

En zoals in navolging van een ieder
moet zij haar leven leiden,
ik de mijne
maar de raakvlakken zijn verbluffend
schijnbaar
is er nog een soulmate voor me.
EN
dan kan ik me als mens alleen maar dankbaar prijzen
want ergens diep op de achtergrond
is er nog iemand.
Iemand die niemand ziet of hoort
maar ze is er,
en ik voel haar 😉

HS
is een zegen voor mij,
Betekend alleen af en toe beseffen
dat mensen die direct naast me staan
dat niet hebben
en dat ik niet mag verwachten dat……………….
kwestie van rekening houden met mezelf.

Het leven is heerlijk met HS
want als we goed opletten
kunnen ze ons niet bedotten voor eigenbelang,
en als we het goed toepassen
zouden we onszelf een stap voor kunnen zijn.
Maar dan moeten we niet denken:
Ach tuurlijk niet , dat denk ik maar is niet zo !

En als je denkt wat een flauwekul:
http://www.omdekunstvanleven.nl/algemeen/hoogsensitiviteit.html

Problemen zijn een

illusie van je verstand.

XXXXXXXXXXXXXXXXX