Angst is een slechte raadgever,
angst is een gevoel die soms
de waarheid dicht benaderd en soms
je een rad voor de ogen draait.

Zoals de witte wieven van Drenthe
die slechts mistflarden zijn
die zich krullen om de jeneverbes.

Het kan je misselijk maken
voor een situatie die je niet wilt
of waarvan je denkt dat je hem niet aankunt
of de gevolgen ervan zou kunnen dragen.

Het kan je zicht vertroebelen
zodat je je ogen sluit opdat je het niet meer ziet
terwijl je weet dat het niet veranderd
en het daarbuiten op je wacht.

Om over angst heen te stappen is moed nodig
zelf het heft in handen nemen
de schimmen van de nacht
die je herinneringen in brand zetten
te doven met zuivere moed en vastberadenheid.

Daar is kracht voor nodig,
geen grote fysieke krachten maar stille deemoedige rust
die je vertrouwen geeft
dat je die situatie aan kunt gaan
omdat niemand in angst mag en zou moeten leven.

Maar:
de grootste zaaier van angst
is die gene die zelf bang is ,
om zichzelf te verliezen.
En zich niet terug kan pakken in rust
en soms ben je daar een hand voor nodig
een arm
en soms een heel mens.

Daar waar gevoelens en denken
verschillen van mening
is rust
de beste raadgever.
Want zelfs Liefde kan daar niet komen
als er in een angstig hart
geen rust regeert.
Liefde is wel een hand,
een arm en soms een heel mens 😉

XXXXXXXXXXXXXXXXXXX