Grootse titel ?
Misschien wel, misschien niet.
Jongste krijgt zomaar een aantal vrienden erbij.
Het zijn zo te horen en te lezen
kids die nu durven uit te komen graag contacten te willen hebben
met de clown van ons.
Ze gaan vissen, foto´s maken, hyven, msnén  en maken de meest
geweldige afspraken.
Op de vraag wat ga je doen vandaag?
Ligt er aan wie het eerste belt.
En geloof me , er komen 3 telefoontjes achter elkaar 😉
voor mij is iets heel duidelijk.

Oudste wil nog wel eens mopperen
en die verklaar ik dan weer dingen.
En als eega vanavond in de keuken staat
en me in bijna tranen verteld hoe fijn hij het vond
dat oudste arm om zijn schouders sloeg:
Hey pap.
Komt het verleden weer boven.
eega kent dat niet, liever brullen in macht
of onmacht dan levelen op nivo.
Hij gaat je voorbij zeg ik rustig, op alle fronten.
dat is ie bij mij allang.
eega vraagt hoe dat voelt, dat voelt goed, heel goed !
want we proberen samen op te gaan
en ik ben niets meer maar ook niets minder dan.
Het lijkt me enorm moeilijk
als je niet kunt inleven , verplaatsen in en dan te moeten toegeven
dat ze op alle fronten voorbij streven en verder gaan.
Ik kijk er naar, laat ze gaan en spring alleen maar in
waar nodig, dan wel gevraagd.

Verhoudingen liggen gewoon anders dan pak hem beet
20 jaar  terug, of nog verder.
waar vaders in het gezin de ´baas´waren
en moeder stilzwijgend of via achterdeur misschien een mening hadden.
en als je dat niet kent
is het moeilijk om om te schakelen.
En dan kan een simpele knuffel
of een: zeg het eens
wonderen doen.

Grote Liefde kan veel hebben
veel buigen
en veel verdragen.
Zelfs tot op het bot en terug,
als diegenen die het aangaan bereid zijn om te luisteren
te voelen en te begrijpen,
komt er die Samen weer om de bocht.
Al ben ik nog alleen,
voel dat er mensen onderweg zijn.
de deur staat open.

XXXXXXXXXXXXXXXXX