Zou een bijzondere dag worden in de zin van
het ontmoeten van mensen.
Eerst gewoon werken en thuis aan de gang
maar vanavond is er het afscheid
van onze kleuterjuf.

Ze is 23 jaar aan deze school verbonden
en ze mag nu met de Vut.
Tuurlijk heeft ze het er moeilijk mee
maar is bij de informele receptie
Het stralende middelpunt.
Dat ze haar gaan missen is een feit
en zij de school 😉

Er komen veel mensen
en ook voor onze jongens
is het een hartelijk weer zien.
En dan spreek ik iemand
die in zelfde periode kanker kreeg als eega.
En ze neemt me even apart.
Het is weer terug
nu in de andere borst.
Inmiddels is ze geopereerd en maakt ze het wereldkundig.
Daar was ze nog even niet aan toe.
En ik kan me daar iets bij voorstellen.

´t zijn de dingen die bij het leven horen helaas
en de grote pest is dat je het steeds meer hoort
waar het vroeger was: Oh wat erg
is het nu: die ook al ?

En dan denk ik misschien heel kort en krom
hoop dat onze juf nog heel lang mag genieten van haar
wel verdiende rust.
Voor je het weet staat namelijk zo je hele wereld op de kop.
En die wil ik eigenlijk iedereen meegeven
al weet ik dat er heel veel mensen zijn die mijn blog lezen
waarvan die wereld al eens 180 graden de andere kant
is op gedraaid.

XXXXXXXXXXXXXX