Weer eentje voor mij, van mij.
Reageren niet noodzakelijk 😉

Het begon met :
opruimen en dan danig opruimen.
het ging verder met:
het is nergens weer voor
eega knutselt , koopt aan en verkoopt
dan wel krijgt , opknapt en verkoopt.
en dan krijgen we ook nog iets.

Lang leve marktplaats.
foto´s maken, plaatsen, en wachten
leuk wachten dat wel.
En het brengt ons bij Omama.
Zij (Opapa en Omama ) hebben in het verleden
een fietsdrager gekregen toen Opapa met de VUT ging.
Konden ze samen fietsen.
Wel geteld 1x gedaan, maar het karakter van Opapa
behoedde Omama voor een 2e keer.
Mijn vader was niet makkelijk,
eerder geschreven, eerder gezegd
Hij dacht dat ie God was
en ieder had maar te luisteren.

Nu zijn we op zoek naar die fietsdrager
spontaan verdwenen, en we kijken verder
en er zijn veel dingen spontaan verdwenen.
Nu weet Omama dat Opapa toendertijd contacten had
en daar dingen naar toe sluisde
kofferbak van auto dicht
zomaar geld voor…………
denk dat er veel dingen verdwenen zijn toen.
Het trekt bij Omama een register open
een register die ik ken.

Mijn schoonvader was van zelfde kaliber
zelf een portomonnee met inhoud
waar echtgenote niets van mocht weten.
Waarom?
Machtstgevoel waarschijnlijk
alleen waren mijn schoonmoeder en moeder
nog van het licht zwijgende type.

De eerlijk gebied me te zeggen dat mijn eega
van de beide vaders de narcistische trekken heeft.
Hij heeft de pech dan wel geluk
dat ik niet zwijg.
En zo levert het vanavond een emotioneel gesprek op.
Want : onze jongste is precies zo.

Ik weet, en daarom hebben zij de ruimte
maar ook hun grenzen opgelegd door hun omgeving.
Lees Omama, oudste en mij in dit geval.
en dat het niet aan mij ligt
getuigd het simpele feit als ik een collega van eega spreek
die me zegt: je mag me altijd bellen als het niet gaat,
zelfs midden in de nacht.
Als een collega van eega mij treft op hoofdstraat in stad
en me een knuffel geeft.
Als al onze vrienden weten en vergeven op voorhand
als ik alleen kom.
En zo wordt ik gedragen door mensen om me heen
mensen die weten
en het geeft me de kracht om elke keer weer
die confrontatie aan te gaan
want hoe krom het ook is:
een ander zou allang verdwenen zijn waarschijnlijk.
Ik hou nog steeds vast aan de trouwgelofte:
In voor en tegenspoed.

Want eega heeft in tegenstelling tot
echt wel besef, al moet je dan wel heel ver gaan met de goede woorden
op het goede moment.
Niemand is zijn eigen maker
we moeten het doen met wat we mee krijgen in de genen
en weglopen en de verantwoordelijkheid niet nemen
is pas echt een teken van zwakte.
Want het heeft mij namelijk heel veel gebracht,
heb veel gezien, veel gehoord, veel meegemaakt
en dat zal vast een doel hebben.
En die wel gemeende knuffel die ik dan krijg
daarvan weet ik
dat die gemeend is.

Maar Liefde is een groot begrip.
Daar kun je veel onder kwijt
maar ook veel onder weg laten stromen.
Eenvoudig ?
nee, maar belangrijk ?
ja.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Als ik mezelf zo terug lees moet ik ook wel een beetje lachen.
Waarom:
In het dagelijks leven heb ik contacten met mijn collega´s
die ik maar heel af en toe zie of spreek,
t is altijd HEY hoi ! hoe gaat ie?
Of iemand die directeur is van een miljoenenbedrijf,
maar waar ik mee loop te dollen alsof het de buurman is.
Of iemand met eigenbedrijf in dakdekking
waar ik ronduit tegen zeg: weet je wat JIJ kunt?
het dak op.
Een ieder neem ik zoals ze als mens mij tegemoet komen
ongeacht wie ze zijn en wat ze doen.
Omdat niemand meer of minder is dan ik ben of wat ik doe.
En als ik daar zo nu even over nadenk
weet ik ook wel waarom het voor mij niet zo moeilijk is
leuke contacten te leggen en te onderhouden.
Ik hou gewoon van mensen en alles wat ze mee brengen
en voor mensen op hoog nivo
is het schijnbaar , nee niet schijnbaar, maar echt een verademing
om als mens gezien te worden en niet als…………
XXXXXXXXXXXX