De eerste was een ronduit domme actie,
of nou ja dom, geheel tegen hoe ik normaal ben
maak ik een blunder 1e klas 😉
Vanmiddag vertrek ik naar vriendin voor dagje uit.
Als ik aankom, geen auto ?
Kan , ze zijn aan het klussen, misschien even snel boodschapje halen.
Achter het huis is niemand en de deur is op slot.
Bellen dan maar.
Lang verhaal kort te maken:
´t was niet vandaag maar morgen hahahahaha…………
OW we kunnen er allemaal hartelijk om lachen
en ga morgen op herhaling LOL
Terug thuis vraag ik oudste of ie nog even zin heeft
in een stukje pulledag.
We laten ons al lachend kleddernat regenen
en hebben zeker een geslaagde middag.

Vanavond krijg ik eindelijk haar aan de telefoon
die ik al een tijdje wil spreken.
Het is de beheerder van het dorpshuis waar we dansen.
Technisch gezien mag ik haar niet bellen,
maar ik weet dat zij bezig is met schema voor volgende seizoen
EN
ik wil het haar gewoon zelf vertellen.
Het gesprek is heel erg goed, ik vertel en zij luistert.
Ze is een uitstekende luisteraar want de dingen die ik officieel
niet mag zeggen pakt zij er zo tussen uit 😉
We begrijpen elkaar door een door,
en na de belofte dat ik nog een keer kom koffiedrinken
spreken we af even bij elkaar te gaan zitten
als ik 22 september kom om de groep over te dragen.
Haar zal ik net als mijn meiden nooit vergeten
ze zal altijd warme herinneringen oproepen
omdat ze mens is, die aan mensen en gevoelens denkt.
Daar is haar werk naar
maar daarom is zij er ook zo geknipt voor.
Voor ons alletwee is het goed
en voor mij een bladzijde die om kan.

en zo is het eigenlijk een hele productieve dag
al doe ik niets wezenlijks.
De regen komt nog steeds met bakken uit de lucht
en om een of andere reden
vind ik het helemaal niet erg.
Als mensen me  verbaasd aan kijken als ik midden op de Hoofdstraat
loop te lachen in de stromende regen
terwijl iedereen schuilt denk ik:
maak er wat van, was het 30 graden zouden ze ook lopen klagen 😉

XXXXXXXXXXXXXXX