De extra vrije tijd die ik pardoes krijg vul ik naadloos in
door dingen te doen die dan wel bleven liggen,
dan wel extra aandacht nodig zijn.
Fijn dat je dan zo fexibel bent in je werk.

Jongste breng ik vanmiddag met liefde naar school,
geen overbodige luxe.
Als hij instapt met zijn boekentas zwaait ie op zijn benen.
Die is zwaar, en dan bedoel ik zwaar.
Inmiddels hebben we samen de boeken gekaft,
zijn ze door jongste keurig voorzien van etiket,
hoekjes, randjes afgeplakt
en kan hij een jaar vooruit.
Hij is er wel klaar voor en heeft er zin in
iets voor mij om te onthouden 😉

Oudste wil mee met boodschappen doen
en samen met Omama hebben we gewoon plezier.
Midden in de winkel slaat hij de armen om me heen
en dat wordt gezien door een stel
ook moeder en dochter, die altijd tegelijk met ons boodschappen doen.
Dochter en ik komen aan de praat en  ze lacht,
zit prima zo te zien zegt ze, knikkend naar oudste en mij.
Je bent een voorbeeld voor velen,
mijn bloos en woorden : niet op alle fronten hoor
doet haar lachen.
Maar ik merk aan de mensen dat we aangenaam zijn
om te zien , en vooral hoe we met elkaar omgaan.

Respect voor een ieder die tegenover je staat,
dat is de sleutel.
En ik beken: Ik ga ook wel eens de fout in.
ook wel groot de fout in, maar kom er dan wel op terug.

En dat is tussen mij en de jongens precies zo,
tuurlijk zijn we het niet altijd eens,
en rammelen de kopjes wel eens op de tafel.
Even uitrazen en dan er over praten.
Hoeven geen grote , lange en zware gesprekken te zijn
meer van :
Hey wat is dit  ?
En dan wel eerlijk zijn natuurlijk 😉

Al met al, zijn we weer een stap verder
jongste in de 2e, oudste in de 3e
en ze groeien en ontwikkelen.
Sta er bij en kijk er naar
en ben trots op ze.
Simpel omdat ik van ze hou.

XXXXXXXXXXXXX