De hele week komt het voorbij : 10 jaar na de aanslagen
die de wereld schokten.
Als je de beelden ziet, de verhalen hoort
kun je niet voorstellen, en dat is gewoon zo,
wat de werkelijke beleving is.

en zo hebben we allemaal onze eigen data
onze eigen dingen,
zoeken we naar onze eigen manieren
om , om te gaan met.

Ook ik heb data waar niemand meer aan denkt
zelfs eega niet,
maar die in mijn hart gekerft staan.
Ze zullen nooit verdwijnen,
omdat het een stukje is van mij.

Er zijn ook mensen die bij anderen  hun data stil staan
omdat ze weten hoe het voelt.
die even een berichtje sturen,
gewoon om te laten weten dat er aan gedacht wordt.
Niet om zichzelf zo geweldig te laten wezen.

Mijn hart gaat uit naar velen,
mensen die ik persoonlijk ken,
mensen die ik nog nooit ontmoet heb,
maar omdat ik op de een of andere manier
er iets mee heb.

Meestal verdwijnen mensen uit mijn leven
door simpel weg dood te gaan,
of omdat ze het zelf willen doen.
In geen van de twee heb ik een keuze
dan wel een beslissing
en soms voel ik bij alle twee
toch wel een vlucht.

Maar niemand hoeft te vluchten voor mij
leef je leven, doe je ding
doe ik ook.
Alleen vind ik het belangrijk
om naar een ander om te zien.
De vraag is doe ik het voor mezelf?
Of omdat ik van mensen hou?

De laatste is waar,
het levert mijn mannen inzichten op,
stof tot nadenken
en maakt ze naar de buitenwereld rustiger,
bedachter, en sterker.
Niet omdat ik ze zeg wat ze moeten doen
maar omdat ik ze laat zien wat de mogelijkheden zijn.
en er is veel , heel veel Liefde nodig
om de keuze te maken , te helpen
en jezelf weg te cijferen
dan te zeggen:
Je bekijkt het maar lekker zelf.

XXXXXXXXXXXXXXXx