lieve mensen
- 11.21.11
- serieuze gedeelte
- 6 Comments
Sorry dat ik een mensheid heb laten schrikken met mijn openhartige blog.
Punt is dat ik tegen mezelf aanloop in de zin van:
kan met iedereen praten maar zelf weinig vertellen.
Waarom: omdat het voor mijn gevoel niets oplost
maar misschien ook wel een stukje schaamte.
Hoe komt zo´n slimme dame
die niet op haar mondje gevallen is, is zo´n situatie?
Soms kunnen mensen veranderen in 1 dag
of over 1 situatie, das vreemd , apart en voordat je het weet
ben je tijdje verder en probeer je toch te leven met.
Voor de goede orde: geweld wordt hier niet gebruikt en zal ook niet gebeuren.
Door de loop van de tijd heb ik ook veel geleerd
het heeft me gesterkt, het heeft me andere inzichten gegeven,
dingen beter leren waarderen en vooral mensen om me heen.
De ervaring leert dat er meer vrouwen zijn die in een situatie zitten
wat niet altijd comfortabel is, of niet zoals ze hoopten.
Er zijn veel dingen waar ik onwijs blij mee ben, waar ik me in uitleven kan
ondanks dat mijn dansen gestopt is.
De omgang met mensen en hun dingen, ik spiegel me er aan in de zin van:
je bent niet de enige die het wel eens moeilijk heeft,
niet de enige die wel eens zucht en huilt omdat het niet altijd even leuk is.
Gevoelsmatig komt er hier wel erg veel om de hoek waaien,
maar ook dat zal een reden hebben, al is die nu nog even niet zichtbaar.
Het heeft me veranderd in een gevoelig mens,
die luisteren kan, adviezen geven kan als het in mijn mogelijkheid ligt.
Die zelfde adviezen moet ik af en toe ook toepassen op mezelf
en daar hoort in dit geval afstand nemen even bij.
Afstand van de situatie en van mezelf.
Komt allemaal wel weer goed en het is ook niet dat ik zwaar depressief bij de tafel zit
dat nu ook weer niet, maar voelde de noodzaak om een stukje openbaar te maken.
Wie weet hoe hard ik nog mensen nodig ga zijn in de toekomst
en ben onwijs gelukkig en dankbaar dat ik nu weet bij wie ik terrecht kan,
en daar zitten ook een aantal tussen die hier niet eens reageerden 😉
Ben een gezegend mens wat dat betreft
en dat vergeet ik niet, het helpt me door momenten als dit.
Dank jullie wel lieverds,
het gewoon er zijn, even een berichtje, even laten weten,
dat is genoeg om mijn neusje weer op te richten
en een glimlach te voorschijn te halen.
Ik heb mensen die om me geven
EN wat voor mensen !!!!
XXXXXXXXXXX
Dan lieve Trees, richt je je aandacht op andere dingen en andere mensen.
Ben je blij met elke knuffel, warm woord en ach met alles wat je krijgt.
Ben dolgelukkig met de beide jongens, met mijn lieve moeder, mijn lieve vrienden,
mijn lezers en volgers, en met de hele wereld om me heen.
Heb een sterk en gezond lijf, ben overtuigd van de goede dingen die men kan doen,
niet echt dom 😉
Heb zoveel om dankbaar en blij te mogen zijn.
Was er niet een spreekwoord: Kijk wat je hebt en niet wat je mist?
Wat ik onderhand wel weet dat niemand het alleen kan, en gelukkig van alle mensen die ik ken
hoeft ook niemand het alleen te doen.
XXXXXXXXXXXXX
Misschien is schrikken niet het goede woord maar je hebt me wel aan het denken gezet.. Jouw tomeloze interesse voor iemand anders, nooit wordt er een mailtje niet beantwoord, hoe bijzonder is dat.
Ja, het blog heeft me geraakt, vooral het stukje van een paar sterke armen om je heen nodig hebben. Hebben we dat van tijd tot tijd niet allemaal nodig? En wat dan als die er nooit zijn?…
liefs!
@ Lieve Willeke, ik begrijp perfect wat je bedoelt en je slaat de spijker precies op zijn kop in dit geval.
En je geeft me een insteek die ik even nodig was, dank je wel!
Want weet nu idd wat ik mis……….
Inderdaad een van de redenen voor een blog!
XXXXXXXXXXXX
Nu er nog niet zo’n lijst met reacties staat en ik een b-tje op tijd ben met lezen, doe ik ook maar ff een reactie, want je relativerende verhaal van vandaag, doet mij wederom beseffen dat er idd “overal wat is”, bij de een is het alleen net wat “erger”, of zo je wilt “dramatischer” dan bij de ander, maar voor veel mensen maakt het niet uit hoe erg het is, het is voor hen altijd ernstig genoeg. (ik hoop dat je begrijpt hoe ik dit bedoel)
Hoe meer je als mens meemaakt, hoe “geschikter” je wordt als waardevolle gesprekspartner voor anderen, tenminste als je wat sociaal gevoel hebt en dat heb jij in meer dan voldoende mate.
Maar af en toe kun je, vooral als je lichamelijk ff niet lekker in je vel zit, tegen je eigen grenzen aanlopen en als je dan niet de kans krijgt om iemand als jezelf als gesprekspartner te krijgen, moet je toch ergens “ontluchten”. Daar hebben we immers een blog voor!
Liefs,
Geen sorry schrijven voor je openhartigheid
Het is zoals het is
Zo mag het ook geschreven worden
Alles komt weer op zijn pootjes terecht
Het heeft zijn tijd nodig
Je hormonen gieren door je lijf
Je HS is op volle toeren
De gulle middenweg vindt je terug
Tot die tijd, blijf schrijven
Goed om terug te lezen
Als de gulle middenweg is gevonden
Liefs mij
lieverd
je hebt mij niet laten scvhrikken echt niet
en ja het zal een reden hebben
en ooit zul je weten welke
en nee weten en voelen zijn 2 totaal verschillenden meis
en ben bang dat die nooit 1 zullen worden
en weten doe jij wel dat is het probleem niet
voelen doe jij ook wel
en meer dan gemiddeld
weet je denk dat je gewoon te veel denkt
of gewoon
voor ons gewoon
maar juist door het denken
en het overleggen met je zelf de conflicten van binnen tussen weten en voelen
en het willen begrijpen en het denken daarover
het waarom
en het zo graag willen helpen
dat maakt wat het zo lastig maakt
tenminste ik denk dat dat het is
lieverd “het komt goed schatje”
knuffel en liefs van mij