22 jaar
- 11.24.11
- gedichten en gedachten
- 6 Comments
Met onschonden open blik kwam het de wereld in
22 jaar geleden.
Met verwachting, het zelf doen , het tonen van
een nieuwe start een nieuw begin, maar met liefde.
En alles wat je nodig was , was liefde.
De eerste jaren was met staan en vallen, en weer doorgaan
bewijzen dat je het kon, dat je het ging doen en vooral
vooruit !
Bouwen, ontdekken, ontwikkelen en zoetjes aan
op naar het grote moment dat zich aanmelde als:
we worden ouders.
Die niet te overziene taak die er bij kwam
maar wat nog meer Liefde bracht.
En toen begon ook het vangen.
Van kinderen, van ouders, van aandacht van jezelf
zoals alles groeit en gaat puberen
ging dat veel verder dan de kinderen of ouders alleen.
Het levensproces werd doorspekt
met mooie , minder mooie, en ronduit vervelende dingen.
Alles om te rijpen, alles om daar te komen
waar je als mens moet zijn
om het leven tikkie aan te kunnen.
Vanavond krijg ik een boeket,
maar later een bloemlezing,
waar naar mij wordt gevraagd in het geheel.
En dan komt er een :
´k weet hoe moeilijk je het moet hebben
en daar komt zoveel achteraan,
dat een andere Liefde haar laat zien
en vooral laat merken.
En het wordt begrepen, krijg 2 sterke armen om me heen,
die voor nu nog niet troosten maar wel zoeken.
Zoeken naar een ander , maar meer samen zoeken naar zichzelf.
Ik ga weer helpen zoeken, doolhofje in het donker.
maar zij die zoeken
zullen zelf gevonden worden.
Ook na 22 jaar.
XXXXXXXXXXXXXXX
Als de al’s en de even’s er maar zijn
Dan genieten we al weer
Als het er meer mogen worden
Dan komen we er wel, hiih
Geniet van de al’s en de even’s
Liefs mij
@Anja, dank je lief, maar het is zoals bij jou…………………….
is wel genoeg denk ik.
is het al of is het even.
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Gefeliciteerd met jullie 22 jaar.
Zoals ik al eerder schreef:
De diepe dalen des levens
Geeft vreugde op de heuvels
Wel fijn dat die 2 armen er al zijn
Liefs mij
@Grietje Dank je, inderdaad veel redden het niet meer tegenwoordig.
*grin* Cheet ten voeten uit , haha tja ben die ik ben niets meer maar ook zeker niets minder!
@Trees, ach lief toch hoeft toch niet.
Zoals je merkt komt de positieve zwung weer om de bocht zetten en blijf ik hier mijn best doen
en dat wordt gelukkig ook opgemerkt!
XXXXXXXXXXX
potverdorie, ‘t zal een heel, heel klein beetje aan mijn gemoedsrust liggen maar de tranen springen in mijn ogen, gewoon zoals jij dit opschrijft!
Ik sluit me voor de rest bij Grietje aan!
in voor en tegenspoed…
Gefeliciteerd toch! Er zijn er meer die het niet halen tegenwoordig, het zegt dus toch best veel Cheet.
En die laatste zinnen zijn Cheet ten voeten uit! Want daar red je het mee. Helpen , zoeken en gevonden worden