Had het al aangeven in vorig blog
morgen verjaardag van een 16 jarige.
Ik vind 16 jaar toch altijd een leeftijd
waarvan je denkt;
nu zijn ze half volwassen.
Volgens mij is het zelfs via het burgerlijk wetboek
beperkt volwassen 😉

Maar deze , heeft een plekje apart voor mij
en ik doe zo hard mijn best het niet te laten merken
dat ik waarschijnlijk doorschiet de andere kant op.
Vergeef het me.

1994 we willen graag kinderen
en ik wordt vrij vlot zwanger.
Helaas het mag niet duren.
Een van mijn beste vriendinnen
bevalt van een meisje.
Verdriet en blijdschap overlappen elkaar.

1995 weer ben ik zwanger
en weer, mag het niet zo zijn.
Dezelfde van een van beste vriendinnen
is ook weer zwanger, ze durft het bijna niet te zeggen.

Gelukkig is het verdriet van korte duur
en raak ik opnieuw zwanger.
Deze ronde gaat het goed, met de nodige problemen
maar het gaat goed !

We bevallen alle twee in 1996 van een jongen.
Voor ons de 3e voor hun de 2e.
Achteraf, en dat is pas echt jaren later
komen we erachter dat de 2 eerste zwangerschappen
meisjes zijn geweest.
Om het speciale verhaal van mijn AITP
konden meisjes bij mij niet de weg
naar deze wereld vinden.
Er werd zelfs gezegd
dat we ons moesten voorbereiden
op helemaal geen kinderen.
Een prachtig staaltje genetische afkomst
heeft er voor gezorgd dat we in ieder geval
twee jongens mochten krijgen.
Die nemen trouwens wel ook de sterke genetische eigenschappen mee.
Maar:
Liever een storing dan absolute niet gekozen rust.

Even terug naar topic.
De sweet 16 weet van het verhaal, en het warme hart van mij.
Ik durf niet te dichtbij te komen maar volg het wel
onze dochter had ook 16 kunnen zijn.
Begrijp me niet verkeerd
heb er al lang vrede mee dat het gegaan is zoals het gegaan is
maar een meisje?
Hoop dat er die in de toekomst als schonedochters
er dan maar vanzelf bij komen 😉

Happy sweet sixteen
ik weet en voel , en zij weten en voelen
das genoeg.

XXXXXXXXXXXXXXX