VOOR HET EERST : EEN COMBIBLOG OVER HET BEZOEK VAN TREES HIER:
EERST HAAR DEEL EN DAN DE MIJNE 😉

Dagje Cheetah!

We hadden het al eerder afgesproken maar de griep trok een streep door de plannen toen. Vandaag was het zover, ik zou naar Cheetah, die ergens in een minidorpje in Drenthe woont.

Qua voorbereiding liep het zoals het altijd bij mij gaat chaotisch. Echter, ik had het ook zo ingeschat en doorgegeven. Ergo: ik zat om 5 voor 10 in de C1.  Heel even heb ik getwijfeld of ik zou gaan, want zelfs op de snelwegen was er kans op gladheid, brrr. Ook een beetje spanning want, nooit hadden we elkaar gezien of gesproken, zelfs niet aan de telefoon. Ik kende haar alleen van haar blog en mailtjes.

Het viel alsnog mee onderweg. Aangekomen, zonder verkeerd te rijden op haar adres, staat ze zwaaiend achter ’t raam. Hoe welkom kun je je voelen? Ze is nog ietsje kleiner dan ik dacht, haar mannen geven me alle drie een ferme hand 

Na een bak koffie duurt het niet lang of wij vertrekken richting de stad. Die stad ken ik van vroeger want Jans familie komt er vandaan en woont er nog grotendeels. Echter sinds opa en oma deze wereld hebben verlaten ben ik er eigenlijk niet meer geweest. Ik herken ook weinig.

Eerst gaan we naar het Waterlooplein, echt een winkel om je ogen uit te kijken met veel hebbedingetjes maar ook een soort van kringloopwinkel. Zij en ik herkennen tussen de oude spulletjes veel. Verrek, die koektrommel hadden wij vroeger ook, dat soort dingen. Zowaar, ik neem niets mee want was ik niet aan het opruimen? Moet ik nu niet de hele toko weer vol gaan zetten toch.

We lunchen samen, zij een bak snert met roggebrood en spek, ik ga voor een uitsmijter rosbief. We rebbelen aan één stuk door, alhoewel…. Ik ben ietsje te veel aan het woord denk ik ;). Daarna sloffen we door de hoofdstraat. Zowaar we zien ook nog winkels! We hebben er nauwelijks tijd voor! In een super sjieke tent die in de p.c. hooft in amsterdam niet zou misstaan doen we nog een bakkie. Zo komen we een beetje bij, want koud is ‘t.

Op mijn verzoek gaan we via Noordse Schut, waar Jans opa en oma woonden naar haar huis terug. Er woont nu een gezin met pubers, ik word toch een beetje verdrietig van de conditie van het huis. Het heeft echt onderhoud nodig. In gedachten zie ik ons daar zitten, aan de soep van Jan zijn oma!

Helaas, na nog even bij haar thuis wat gedronken te hebben, is het voor mij tijd om terug naar huis te rijden.. maar: er komt sowieso een vervolg!

Enkele wistjedatjes dan maar?

• de kat verderop had een moes! 😉
• ik niet zo goed Drents praat maar ’t wel verstoa?
• Cheetah de halve stad groet?
• zij bekenden van achteren op de nek springt?
• Zij op een B-weg een Mercedes geen centimeter ruimte geeft?
• Zij zo vrijgevig is dat zelfs ik er verlegen van word?
• Ik haar oudste zomaar op mijn face-book heb?
• Ik nu een anekdote vergeet die ik absoluut zou bloggen?
• Zij er nu toch beter afkomt dan ik had afgesproken?
• Zij dit ook eigenlijk heeft verdient ook!!!

Jeetje, ben benieuwd wat zij schreef!! 😉

Vandaag is het dan eindelijk zover: Trees komt op bezoek.
Al slaat nog even de twijfel toe of de wegen wel goed genoeg zijn!
Een vaag zenuwachtig gevoel kruipt door mijn onderbuik,
want al mail je zoveel je wilt, in het eggie is het misschien toch een heel stuk anders!

Als ze dan arriveert en mij een prachtig bakje met narcissen geeft en opent
met de woorden: Je bent echt klein ! is het wel duidelijk 😉
Dit gaat werken!
Koffiedrinken, kennis maken met ´mijn ´mannen die voor de gelegenheid
maar eens vroeg hun bed uit zijn.
Samen trekken we naar het Waterlooplein , een winkel met een giga verzameling
en vandaar uit naar stad zelf, het is voor haar lang geleden dat ze daar was
en er schijnt nogal wat veranderd te zijn 😉

Even samen lunchen en ondertussen kwebbelen we er op los,
we weten al zoveel van elkaar en toch brengen we de uren al pratend door,
waarbij de tijd heel snel gaat en dat verbaasd me helemaal niets 😉

Op de terugweg wil ze graag dorpje verder even kijken bij een woning
waar haar eega zijn Opa en Oma hebben gewoond, het blijkt er allemaal nog hetzelfde te zijn
hooguit verwaarloosd.
De grote grap is dat de mensen die er NU wonen, dat ik die weer ken 😉
En bij navraag blijkt dat Omama Trees eega zijn Opa en Oma weer kent!
Wat is de wereld dan toch giga klein, al was het vroeger natuurlijk wel weer zo:
je kwam hooguit 1 dorp verder.

Het was een bijzonder gezellige en geslaagde dag waarbij het voelt
alsof een aantal uren in 1 zijn gegoten echt geweldig!
Dank je lieve Trees de volgende ronde bij jou maar dan wel met mooi weer,
want al hadden we geweldig mooi weer:
´t was wel koud op bepaalde stukken van de Hoofdstraat ;)))))

XXXXXXXXXXXXXXX

Nadat ik Trees haar stuk er boven plant schieten me nog dingen te binnen :
Iets over een plofkip en zo 😉
En inderdaad : ken je die? Nee hoezo hahaha.
en hoe mensen die ik ken tegen Trees vertellen dat ik stapelgek ben,
zit ik me daar een potje te gedragen, althans probeer ik.
Mocht Trees nog wat te binnen schieten (en dat gaat ms wel gebeuren
als ik denk aan die sjieke tent ) lief: gooi het maar in het comment 😉
Enne mijn mannen: die vinden je een hardstikke leuk mens
´t is maar dat je het even weet !!!