Nah, wist het wel hoor,
niemand hoeft er over te vallen doe ik ook niet.

Vanmiddag kwam er een mailtje
iemand van de Nederlandse choreografen van het country linedans gebeuren.
Heel af en toe bij een bijzonder dans krijg ik de muziek en het dansblad.
Ik luister even het liedje, kijk niet eens het blad na en dan gebeurd er iets.

Ga zitten denken, ga na, ga voelens de deur open zetten
en ik besef.
Door deze mail is een passie een liefde een kus gegeven.
Niet dat ik er iets mee kan , mijn voeten willen serieus nog niet wat ik wil
maar wel een besef dat iemand over mijn rug
mijn passie en liefde de deur heeft dichtgedaan.

Ik trek hem even door naar een situatie die in dezelfde tijd ontstond
ik  praatte tegen een open deur
en toen die van de andere kant dicht ging, begreep ik maar niet waarom.
Inmiddels weet ik het wel, daar kwam ik pas achter
toen ik het niet meer wilde weten.

Maar het onbegrip, het gebruik maken van, en het eigenbelang
deed mijn liefde de das om.
Wat niet wil zeggen dat het er niet meer is , merk ik.
Oude liefdes roesten niet, merk ik
en het zomaar loslaten kan ik ook niet, merk ik.
Maar keuzes maken kan ik wel, dat heb ik ook gemerkt
en als ik merk dat ik er achter sta, nog steeds
is een confrontatie niet zo erg.

En geloof me: kan de hele wereld en iedereen
open en eerlijk aankijken, tenminste
dat vind ik!
Ben niet het type om gebruik te maken van
in tegendeel zelfs.
en iemand die vertellen kan dat het wel zo is?
Laat maar een comment………………;)

XXXXXXXXXXXX