Af en toe doe ik dat,
dan mail ik mezelf om resume te maken
dingen te overdenken of op rij te zetten.

Meestal begint het met:
Hey die Cheet hoe gaat ie nu?

Feitelijk gaat het best lekker,
een toch wel rumoerig jaar achter de rug
waar vooral het begin van dit jaar een moeilijke start was.
Alles liep gewoon niet.

Inmiddels is het bijna een jaar geleden dat Omama geopereerd is
aan haar ogen in Groningen,
dat was ook een punt van switchen naar andere denkwijzes.
Nadenken over hoe in de toekomst
over wat wil ik, wat kan ik , en hoe ga ik dat dan doen?

Ik heb mijn keuze´s gemaakt,
bewuste keuzes waar mensen die gebruik van me maakten
niet helemaal blij van werden,
maar het wel probeerden te presteren
de schuld of het gevoel daarvan
bij mij neer te leggen.
Alsof ik niet mocht kiezen voor iemand die me lief is
boven iemand die me alleen maar nodig was.
Mooi voorbeeld is toch dat dansen.

Ik kon het niet meer opbrengen, vooral als je heel veel tijd er insteekt
en de waardering dan nagenoeg nihil is.
Dan moet je keuzes maken.
Zoals ik recent een keuze maakte met een simpel spel.
De grap is en dat ervaar ik dus ook echt zo:
ik word totaal niet gemist!
Ja eventjes maar die pijn is snel voorbij als ze anderen zoeken
en vinden om hun ding voor elkaar te krijgen.
doet me denken aan een andere situatie
die eigenlijk op precies het zelfde neerkomt.

Het fijne is, en dat meen ik dan weer echt,
als mensen mij, of mensen waar ik van hou
zo makkelijk kunnen laten vallen,
is er voor mij geen enkele reden om het in stand te houden
dan is het niet meer aan mij
meestal duurt het even , maar dan laat ik het ook los.
Wat overigens , alla mijn broer betekent,
als ik ergens klaar mee ben, ben ik er dan ook klaar mee.

Wat Omama betreft:
tja we zijn hier tenslotte wel komen wonen voor het geval dat.
Nu is ze best wel beetje sneaky met kleine dingetjes
en is het zorg te letten op , hoe ,wat , waar en vooral wanneer 😉
toch: ze doet nog alles zelf althans het meeste dan
gaat nog alle kanten op en beleefd met een vriendin van haar
de meest leuke dingen.
Prima, daar heb je tenslotte vriendinnen voor!
Want ook zij is weduwvrouw en ze kunne het uitstekend samen vinden.
Ik ben de laatste die je daar over hoort.

Door bepaalde mensen en situaties heeft mijn vertrouwen wel een giga
oplawaaier gehad, daar kan ik heel eerlijk in zijn.
Omdat het denkwijzes zijn die ik niet ken, niet hanteer
omdat eigenbelang mij vreemd is.
Volgens sommigen zou ik het in de zorg helemaal niet verkeerd doen.
Nou: ik zou er verzuipen.
Ik zou alles verkeerd doen omdat ik niet binnen regeltjes werken kan
die oppervlakkig zijn.
Mijn : omdat ik het doe omdat ik het doen wil omdat ze het waard zijn
zouden niet passen in bepaalde stromingen en zienswijzes.
Dat stukje bewaar ik dan maar liever voor hen
waar ik van hou en zij van mij.
Heel simpel.

Situaties hebben er voor gezorgd dat ik wat meer afstand neem
en niet zo makkelijk emotioneel mezelf opengooi,
toch heeft het me ook onwijs veel geleerd.
Over mezelf, over mensen in het bijzonder, de wereld in het algemeen.
Het heeft me milder gemaakt
maar ook scherper.
Vooral nog duidelijker en bewuster.

Maar als ik 1 ding werkelijk heb ervaren is het wel:
dat je het echt toch zelf moet doen,
wat het ook is en waar het ook over gaat.
Men kan je raden
maar meer ook niet.
Gelukkig ben ik weer op het punt
dat er rust in mijn hoofd is
en dat ik zelf weet waar ik sta:
midden in het leven dus
en af en toe bewust aan de zijlijn 😉

XXXXXXXXXXX