Val altijd met mijn neus in dingen
waarvan ik dan niet weet wat ik er mee moet.
Verwonderlijk he, want normaal weet ik het altijd wel
zo ongeveer , of volg gewoon mijn hart.

Vanmiddag ben ik toevallig buiten
als een man,zoontje en hond aan de overkant langs gaan.
Ken ze van gezicht , gaan er vaker langs
en zij is regelmatig in school.

De hond ontkomt hem , zoon van 4 staat aan de ene kant
en hij raced als een idioot achter de hond aan, de andere kant op.
Ondertussen schreeuwend de naam van het dier roepend.
Bij school ´vangt´hij hem aan, het dier gaat direct op zijn rug liggen.
Niettemin krijg hij een ferme schop in zijn ribben
en wordt aan de halsband aan een paal vastgelegd,
meneer fietst weg ,terug naar zijn zoon.

Hier vlamt bij mij al de eerste woede, waarom nog trappen?
Maar in de veronderstelling dat hij zo terug komt om hem op te halen
zie ik tot mijn stomme verbazing dat hij weg en dan wegfietst.
Het dier kijkt hem na.

Om de haverklap kijk ik, het dier blijft kijken en komen veel mensen langs
die ook kijken, en na anderhalf uur ben ik des duivels.
Probeer uit te vissen hoe ze heten, maar ze staan niet in het telefoonboek.
Oudste is er ondertussen net zo zat van en besluit rond te gaan
eega gaat met hem mee, in eerste instantie om hem door te brengen
we weten ongeveer waar ze wonen.

Maar ze nemen hem mee hier naar toe, na een ferme slobber water
stap ik in de auto, pik ondertussen jongste op die me tegemoet komt.
Een vriendje van jongste vragen we en die wijst ons waar we moeten zijn.

Als ik aanbeld doet zij open, slaperig ze lag op bed is niet fit.
Vraag haar of haar man er al weer is, nee hoezo?
en dan vertel ik haar waarom ik aan de deur sta.
Kan niet voorkomen dat mijn emoties zichtbaar zijn.
Ze staat versteld en wil hem bellen op mobiel
maar bedenkt zich ook weer.

Geef me even tijd, dan rij ik achter je aan en  haal hem zelf op.
Prima, ik wacht wel even buiten.
Als ze naar buiten komt met de kleine in de maxicosi
arriveerd meneer net, hij kijkt niet blij.
Zodra ze hem in het vizier krijgt , ben ik even bang dat ze ontploffen gaat
enige wat ze hem toebijt: ik spreek je straks wel.
duwt hem de maxicosi in zijn handen en stapt in de auto
hij kijkt verbijsterd en volgens mij snapt ie totaal niet
wat er aan de hand is.

De begroeting tussen haar en het dier is warm
ze bedankt ons uitgebreid en ik weet zeker
dat hij dit niet nog eens hoeft te doen.
mocht ik het van hem weer zien
dan komt ie er niet zo eenvoudig van af!

Maar voordat die woede uit me is
duurt het wel even,
zo ga je toch niet met dieren om?
Gelukkig zag ze dat en begreep ook waarom.
Kom mij aan dieren of aan kinderen
en flik dan zoiets…………
advies van omstanders was trouwens om de politie te bellen,
maar dat wil ik het dier dan weer niet aan doen.
Al zou het voor hem misschien
wel een goede les zijn,
breng hem dan terug naar huis en ga dan verder.

Bah, sommigen……….

XXXXXXXXXXX