Nadenkend moet me iets van het hart
ik grijp terug op het wandelvierdaagse verhaal.
Ik spreek haar vanmiddag en vraag hoe het afgelopen is.
Ze verteld vol emotie:
Zij heeft aangifte gedaan, 1 iemand heeft een melding gedaan
maar die worden niet geregistreerd en de rest van het groepje
had het te DRUK !!!!!!!

Wij wonen in een dorp met roep eens wat 800 inwoners?
De politie is bij hem geweest en ze hebben hem aangesproken.
Wel heeft hij een aantekening bij zijn naam,
geloof me, al lijkt het niets, die blijft staan hoor!
Maar verder een waarschuwing want het was niet expres
hij was zich niet bewust van het feit dat hij anderen de stuipen op het lijf heeft gejaagd.
En that´s it.

Ik lees over feesten in stad op een rotonde na de voetbal overwinning.
De jeugd bezet altijd de zelfde rotonde alleen het geweld wordt erger.
Ze gooien met bierflessen , slaan op auto´s , staan op vrachtwagens e.d.

Het comment op de regionale site is aan de ene kant :
moet kunnen, het is een feestje.
Anderen ergeren zich blauw, die er wel bij was maar niets deed.
Uit angst dat het dan verder uit de hand zou lopen.

Zijn regionale berichtjes, plaatselijk, in een dorpje c.q. halve stad.
Maar staat ook wel beetje voor landelijk.

er is schijnbaar een deel wat opgevoed is met de mentaliteit
alles moet kunnen.
Wat nou als die ook eens kinderen krijgen ??
Is het nog steeds niet zo dat je met je vingers van andersmans spullen afblijft?
EN
dat je respect hebt voor een ander?

Geloof me, hou zelf zekers van een feestje
maar vernielen, overlast , asociaal gedrag horen daar zeker niet bij.
´k zal wel een moraal ridder wezen
maar soms geloof ik meer in plichten van dankbaarheid dat je hier wonen
kunt en mag en met eerbied om te gaan met wat je hebt en krijgt.
Dan in het nemen wat je uitkomt
al is het ten koste van een ander.

Zal wel weer zwart-wit wezen
maar kan dat nou niet anders?

XXXXXXXXXXXXXX