Ze zit tegenover me, alleen zo zonder haar moeder.
Haar moeder is de oudste zus van eega
technisch gezien mag ze Tante zeggen
gelukkig doet ze dat niet.

Ze heeft vragen , heel veel vragen omdat ze stukje bij beetje
mij heeft leren kennen via Twitter en FB
en ze wil weten of ik haar antwoorden kan geven.
mijn uitnodiging heeft ze aangenomen en we zitten tegenover elkaar
ze is gewapend , strijdlustig en van zichzelf overtuigd
24 jaren jong.

Ze vraagt of ik weet waarom ze niet goed genoeg was
voor haar echte Opa, mijn schoonvader.
ze vraagt naar genen die doorerven
en ik vertel haar mijn verhaal.
Dat ook onze jongens niet goed genoeg waren
ikzelf al helemaal niet
in de ogen van mijn schoonvader.

Zij een ´bastaard´kind na een scheiding die natuurlijk
het gelovige ouderpaar verfoeide omdat de moeder een relatie had
met iemand die geen enkele goedkeuring kon krijgen.

Haar pijn, haar veroordeelt zijn zonder dat ze haar kennen
herken ik zo.
Ik zie het in haar ogen en op de manier waarop ze in haar jas kruipt
afsluitend voor de kans zichzelf te zijn.
Ze vraagt hoe ik dat heb gedaan
nadat ik haar heb uitgelegd dat mijn eega, haar halfbroer, en zelfs
tantezeggers van haar zelfde karakter vertonen.

Teken uit dat genen meekomen en terugkomen
en ieder ouderpaar of oom en tantes van zullen het herkennen,
dat die personen er niets aan kunnen doen
maar dat overheersende karakters OF hun zin krijgen
OF terugtrekken als ze het niet krijgen,
maar met veel begrip ook een leven kunnen hebben.
Moet je er wel een sterk persoon naast zetten.

Haar: ik wil niet weten hoe het tussen jullie is gegaan
doet me lachen, nee liefje dat wil je echt niet.
Ik heb moeten vechten en strijden voor mezelf
en vandaar uit laat ik me dus niemand meer vertellen
wat ik moet doen of laten en draag mijn eigen verantwoordelijkheid.

Ze knikt, als ik dat doe ben ik eigenwijs zegt ze.
Lief wees liever eigenwijs dan dat je doet wat een ander zegt
dat je doen moet!
Je moet namelijks ´s morgen het eerst met jezelf door de voordeur
want als het echt shit wordt
mag je het lekker zelf oplossen.
Alleen echte vrienden die je kennen en je nemen zoals je bent
met al je fouten en al je verkeerde dingen
zijn mensen waarmee je verder kunt.

Veel dingen bespreken we , ze komt omdat ze gaat verhuizen
naar het Westen en vind het jammer dat we niet eerder
zo´n gesprek hebben gehad.
Ach meis, sociale media staat open , telefoon ook
maar beloof me:
laat je door niemand vertellen dat je niet goed genoeg bent
of het niet goed doet, volg je hart en jezelf
en blijf bij jezelf!

Maar soms , zegt ze, ben je dan niet terleur gesteld omdat men je niet moest?
Zekers wel, en het feit dat mijn schoonouders mij niet moesten
omdat ik naar de verkeerde kerk ging in hun ogen
was dat hun oordeel , niet die van mij.
Ik heb mijn best gedaan en doe het nog dagelijks
mensen nemen zoals ze zijn omdat ik hoop
dat zij dat ook bij mij doen dan.

En zekers de eerste paar keren doet het ongelofelijk pijn
afgerekend worden op een andermans gedachte,
het went nooit maar je leert er mee leven
want was het niet zo geweest was mijn huwelijk naar de bliksem geweest
de kinderen in de opvang
en ik stok ongelukkig 😉

De tranen rollen over haar wangen en haar:
ik hoop zo sterk te worden als jij , zelfstandig en toch met aandacht voor
doen mijn tranen rollen.
Lief: als je denkt dat dat de eenvoudige weg is, berg je maar
je weet niet wat er over je heen komt af en toe.
Mag ik je dan bellen of mailen?
Ja lief dat mag je altijd!

En ze gaat met een lach en met zichzelf
omdat ze degelijk weet dat ze zichzelf meer dan waard is
WTF wat een ander daar ook van denkt of zegt.
Ik kijk haar na
en bedenk me een situatie van afgelopen dagen
en laat los wat ik niet vast hoef te houden.
Je moet weten, kennen of meegemaakt hebben
om het te kunnen begrijpen.

XXXXXXXXXXXX