Gaat vast een lang bloggie worden,
zeg het maar alvast 😉

Het sluimert al lang, heel lang.
Niets ten nadele wat ik nu doe hoor,
dat doe ik met plezier en liefde
elke keer weer.
Het is fijn dat mensen je vertrouwen
hun toko overdragen aan mij
en blij zijn dat ik geweest  ben.

Maar om dat te doen tot mijn 67e ?
Vast niet…………
Trees duwde me met de woorden:
jij hebt meer in je mars.
Ja vast , maar wat?
en hoe?

Dan zul je toch zekers een opleiding moeten doen.
Volledig ZZP is voorbij gekomen, maar:
dan sta ik nog steeds met mijn handen in het water.
Opleiding naar leidinggevende:
Nee ook echt niet mijn ding.
Collega´s die het op het laatste moment laten afweten
om een of andere vage reden,
of die het doen voor het geld en zo dus zonder zin in het vak.

Volgende stappen:
in de zorg zelf.
AAI!
daar zijn zoveel mogelijkheden en zoveel kansen
dat ik niet weet of er uberhaupt iets voor mij
tussen zit.
En dan komt er iemand voorbij die me lief is.
Zelf uit de zorg of in de zorg
maar inmiddels zorgdocente.

Ze kent me, door en door denk ik wel
en zet me vanmiddag op weg
op pad met richtlijnen van :
kijk eens hier en kijk eens daar.
Met handvaten, met duidelijke info
en ik vraag die info ook aan.

Maar toch:
ik wil geen mensen wassen, echt niet!
steunkousen, suikertje geen probleem maar wil dus niet
lichamelijk zorgen.
De hele avond denk ik er over.
Het kaarten wordt PET en de wedstrijd zie ik wel
maar zie ik niet.
Mijn hart laat zich spreken over wat ik werkelijk zou willen.

Ik zou iemand willen zijn in een gezin
die te maken krijgt met een onheilsbericht
waar het volledige gezinsleven ondergeschikt wordt aan.
Denkend aan iemand met een ernstig ongeluk
om daar de toko over te nemen en te leiden.

Maar wat mij ook enorm trekt
is bijvoorbeeld waken bij mensen die thuis zijn
en zo de rest van de familie de tijd te geven
om te slapen en bij te komen.

Of een situatie overnemen zodat diegene die de echt zorgen heeft
zich even kan terugtrekken.

Voor mijn gevoel zijn dat dingen
die voornamelijk worden gedaan door vrijwilligers
maar volgens mij
zitten daar ook betaalde krachten tussen.

Dan maak je een verschil
en kom je met mensen tot een punt
waar zelden ´vreemden´komen.
En ik denk dat ik dat kan.

zoals ik elke dag praktisch het verschil maak
zou ik dat op een ander gebied ook heel graag willen
omdat het een levensitem is
wat me raakt.

We zullen zien
wat de toekomst me brengt.
Maar :
iedereen die me op een of andere manier
gewezen heeft op:
dank je wel!

XXXXXXXX