Gebeurd niet vaak dat ik ronduit schrijf
dat het een rotdag was.
Het begon vanmorgen al met opstaan,
een migraine aanval meldde zich,
gelukkig voordat ik naar het werk ging.

Afbellen maar en het bed maar weer in
wel hele schema in de war natuurlijk!
Als ik opsta om 11 uur
denkt oudste dat er inbrekers thuis zijn,
grappig want inmiddels was hij
zeker 3 keer bij de auto langs gelopen,
hoezo bewust van de omgeving?

Vanmiddag doe ik school wel even
maar mijn hoofd voelt als een wattenpot
inclusief watten.
Eten koken voor vanavond en dan
wachten op jongste die vandaag zijn boeken mag halen
en introductieprogramma heeft.

Een sms van hem leert me al scherp te zijn
hij wil andere klas of van school af.
Jongen; kom eerst maar eens naar huis.
Thuis is hij woedend, intens verdrietig
en gooit al zijn emoties eruit.

Blijkt dat de pestkoppen uit het 1e jaar
nu weer zijn klasgenoten zijn, en hij ziet
het op voorhand niet zitten.
Een gesprek later over niet weglopen voor problemen
maar oplossingen zoeken, maakt dat we samen
de situatie doorspreken en er toch wel een lichtpuntje is.
Vanavond is hij dan ook weer een stuk opgewekter
en rustiger, maar het blijft een bagger iets.
Kijken hoe dat gaat en wat er eventueel gedaan kan worden
ooit is het opgelost en dat gaat nu ook vast weer gebeuren.

Eega komt thuis van zijn werk en heeft aanvaring met werkgever
een drammertje eeste klas met een houding waar eega
niet echt tegenkan.
Half uur later , hele frustratie eruit en zover dat hij zijn
schouders erover ophaalt.

Dan komen er nog berichten tussendoor van iemand
die super allergies is en weer in de lappenmand ligt.

Iemand die voor haarzelf en haar zoon een hele dag
in het ziekenhuis zit en zoonlief met gipsvoet mee mag nemen.

En iemand die een complete bovenverdieping blank heeft staan
en er helemaal doorheen zit.

Alle drie zou ik ze willen helpen of even bellen of laten weten
dat ik aan ze denk.
Bij slechts 2 lukt me dat werkelijk.
En daar baal ik dan weer van.

Morgen nieuwe dag , nieuwe kansen en misschien wel
nieuwe ideeen , maar voor vandaag:
heb ik er wel even genoeg van.

XXXXXXXXXXXX