Vrijdagmiddag legde ik me
zomaar midden op de dag
te rusten.
zomaar voor een uurtje.

hoofdpijn , zo niet mezelf.
en vrijwel direct na het sluiten van mijn ogen
ontmoette ik een paar helder blauwe ogen
in een kindergezicht
omringt met blond haar.

Ze sloeg de armen om me heen
en kustte mijn voorhoofd.
ik voelde verdriet en pijn
maar niet van mij.
ik voelde verdriet en pijn
door mij.

het was maar een kwartiertje
toen ik opstond zonder hoofdpijn
maar met een intens en bijzonder gevoel
een feest van herkenning.

Als nu blijkt dat een van mijn zonen
waarschijnlijk zelfde ´probleem´heeft
ben ik niet alert genoeg geweest
en ronduit dom.
wie het verste weggooit heeft het vaakst
het dichtstebij.

een heel groot punt van aandacht dus!

xxxxxxxxxxxxx