geen goede dag

Vanmiddag rij ik even naar Omama
als ik binnenkom zie ik het direct:
washandje op haar hoofd en ze kijkt zo triest.
Wat is er  Mams?

Ben zo ziek is het antwoord.
Hoofdpijn, misselijk, overgeven, het hele regiment.
Och lieverd toch.
En dan moet ik de verpleging bellen van haar.

Blijkt dat ze een aantal dagen geen toiletbezoek heeft gedaan
omdat het niet wil.
De dames grijpen in met een klisma (als ik goed schrijf)
met een zetpil en doen er alles aan om haar te helpen.
Maar het is een in triest gezicht je moeder in een soort stoel te zien hangen
zo hulpeloos , zo verloren en zo machteloos.

Dik half uur verder begint ze toch te merken dat er iets veranderd
maar ze is moe, zo moe.
Ik ga naar huis en vanavond zijn broer en eega geweest.
Het was wel beter dan vanmiddag, het is inderdaad op gang gekomen
maar overgeven doet ze nog steeds.
En slapen, ze slaapt ontzettend veel.
In mijn ogen niet verkeerd, het lichaam is aan het vechten kan ik me zo voorstellen
en in haar toestand moet dat net zoiets zijn
als een complete marathon.

Gister op de terugweg had ik het met oudste over pessimist of optimist.
Volgens hem is een pessimist beter uit want die heeft alleen maar mazzelmoment
terwijl een optimist alleen maar tegenslagen kent dan 😉
Nah, zeg ik zo: ben geen van twee eigenlijks……………….
nee zegt ie: jij bent een realist.

En daar moest ik vandaag weer aan denken.
Want natuurlijk ben ik ontzettend blij en gelukkig dat het allemaal al zo ging,
maar je weet dat het niet altijd alleen maar gloria is.
Dat er een dag tussen kan zitten dat het minder is,
al wil je dat natuurlijk liever niet 😉

Tot in hoever dit invloed gaat hebben trouwens??
Werkelijk geen idee, echt niet……………………
misschien is het een terugslag
misschien is het een gevecht waar ze nog weer beter uit komt
omdat het opruimen begonnen is ?

We zullen het zien,
vanavond nog maar even bellen.

Even gebeld, gaat alweer wat beter.
Drinken blijft erin en ze heeft alweer iets tv gekeken.
Verpleegkundige is het met me eens over het slapen
hoe meer ze nu nog slapen kan
hoe beter voor het lichaam want ja die is inderdaad hard aan het werk 😉
Benieuwd hoe het morgen is……………..

XXXXXXXXXX

4 Comments »

  • cheet schreef:

    doen ons best Zuster
    dank je
    xxx

  • Zuster Klivia schreef:

    Poeh… heftig bericht.

    Hang in there Cheet!

    xx

  • Cheet schreef:

    dat is het ook Oma, de schrik.
    Verschil is dan zo groot bij gisteren,
    gelukkig stabiliseerd ze nu weer.
    Tijd is vooral nu een kostbaar iets.

    Ja super he die zoon van ons,
    hoor je niet zomaar alle jongens van 16 zeggen 😉

    Ik dank je hartelijk en voor jullie hetzelfde !!
    XXXXXXXX

  • oma schreef:

    Ha Cheet,

    Het is wel schrikken als je moeder zo treft, maar net wat je zegt, het lichaam is nog aan het terug vechten.
    Ze heeft ook de tijd nodig om te herstellen.
    Wijze woorden van je zoon, zie er wat in, hij komt er wel.
    We wensen jullie toch veel sterkte in deze moeilijke periode. oma

RSS feed for comments on this post. TrackBack URL


Leave a Reply

  • het verleden

  • afdelingen