Heb in mijn leven
Veel gevleugelde uitspraken gedaan.
Zoals : t komt zoals het komt.
of : wat je overkomt is geen keuze maar hoe je er mee omgaat wel.

Over positief zijn en blijven
over verder gaan en niet stil blijven staan.
Na het overlijden van mijn vader
waren er al mensen het vreemd vonden
dat we er zo rustig en nuchter onder waren.

Nu met deze situatie
doen we weer ´gewoon´ wat we denken te moeten doen.
Want je kunt negatief zijn maar het helpt de situatie niet,
sterker nog het wordt er minder van .
Wat overigens niet wil zeggen dat ik nu dansend door het leven ga
dat ook niet maar wel met een opgewekt gezicht
vooral als het ook van Omama haar kant positief is natuurlijk.

Tuurlijk heb ik ook mijn momenten
heb ook wel flink potje gejankt omdat de spanning te hoog werd
en ook wel mijn twijfels: komt die wel goed??
Het antwoord daarop hebben we nog steeds niet
maar we kijken per dag, per week hoe het zich ontwikkelen gaat.

Als dan vanmiddag de buurman hier langs komt
nadat hij bij Omama is geweest om te zeggen
hoe dapper hij haar vind, staan de tranen in zijn ogen.
En als hij mij dan ook een compliment geeft
over hoe zulke sterke vrouwen we zijn
en hoe tot voorbeeld van anderen
schiet ook mijn gemoed vol.

We hebben het ook niet van de een op andere dag geleerd
maar het is ook heel sterk ons karakter , wie we zijn.
We hebben geleerd hoe te overleven toen het nog zomer was
en nu het winter wordt zijn we voorbereid en weten
dat wij niet het leven sturen,
maar het leven ons.

Ik wil iedereen die tot nu toe en ook in de toekomst
mijn volgt, steuntje geeft, berichtje stuurt, een comment plaatst, telefoontje doet
heel erg bedanken !
Want al hoe sterk een mens ook is,
het is super warm en fijn te weten dat er mensen meeleven
meedenken en met je meegaan in je leven.
En gelukkig heb ik er velen!

Dank jullie wel lieverds !!

Cheet